rain over flowers : 7 CUT

"ลินสอนจีฮุนได้ไหม . . . "

จีฮุนเม้มปากแน่นหลังจบประโยคที่ตนเพิ่งเอ่ยไป . . . ทำไงได้เมื่อสถานการณ์มันบังคับให้เขาต้องทำแบบนี้ เพื่อที่จะเป็นของลินโดยสมบูรณ์ แม้จะต้องเสี่ยงกับการถูกทิ้งภายหลังก็ตาม

"พี่อยากให้เราลองคิดให้ดี. . . ."

ริมฝีปากของคนตัวเล็กทาบทับลงมาก่อนที่ควานลินจะสามารถเอ่ยได้จบประโยค รสจูบนั้นแทนสิ่งที่จีฮุนคิดออกมาเสียเกือบหมด ทั้งฟันที่ขบเม้มลงบนกลีบปากคนที่กำลังพูดอยู่ ทั้งลิ้นเล็กที่ลอบเลียตรงร่องริมฝีปากที่ค่อยๆถือโอกาสแทรกที่ละน้อย ความกล้าที่มีอยู่ถูกรวบรวมมาใช้เพื่อยอมให้อีกคนตกลง

ควานลินขยับตัวทาบทับคนตัวเล็กที่เป็นฝ่ายเริ่มก่อนให้อยู่ใต้ร่างในทันที พลางกดจูบแน่นขยับเบียดกายแนบชิดกันจนจีฮุนเกือบจมหายลงไปในเตียงนิ่ม มือเล็กขยำเสื้ออีกฝ่ายจนเริ่มยับยู่ยี่เมื่อโดนอีกคนต้อนจูบเองเสียบ้าง ประสบการณ์ที่ต่างกันทำเอารับรู้ถึงความร้อนแรงจากอีกฝ่ายได้เพียงแค่จูบที่ทำเอาแทบขาดอากาศหายใจ

"อะ อื้อออ. . ."

ริมฝีปากที่ทั้งบดและขบกัดคลอเคลียไม่ห่างทำเอาจีฮุนรับมือไม่ถูก ยิ่งมือที่ขยับลูบไปตามผิวกายของตนทำเอาไม่รู้ว่าจะต้องตอบรับกลับไปอย่างไร ควานลินจับแขนเล็กที่ไม่รู้จะวางตรงไหนให้เอื้อมโอบรอบคอตนพร้อมจับประคองใบหน้าอีกคนให้รับจูบของตนได้ถนัด

มือหนากดปลายคางให้ริมฝีปากเผยอเล็กน้อยก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปรุกล้ำโดยไม่ได้เอ่ยขอ . . . ถ้าอยากให้สอนนักคนตัวเล็กก็ต้องตามให้ทัน เพราะเขาคงไม่สามารถใจเย็นได้เท่าที่ควรแม้จะเป็นครั้งแรกของอีกคน

เสื้อตัวบางที่สวมอยู่ถูกปลดออกไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ มีเพียงรอยจูบที่ยังคงทิ้งอยู่บนผิวขาวนวลเนียน

ควานลินไล่จูบไปตามกรอบหน้าไล่ไปจนถึงลำคอและแผ่นอกปลุกอารมณ์ให้คนใต้ร่างมีกลิ่นหอมฟุ้งกระจาย. . . หอมแบบโอเมก้าที่พร้อมจะรับบทรักซึ่งทำเอาเขาแทบคลั่งจนอยากจะทำรักแรงๆเสียตั้งแต่ตอนนี้

ตนรู้สึกได้ถึงร่างกายที่สั่นระริกของอีกคน ซึ่งถูกเล้าโลมเพียงเล็กน้อยแต่ก็ดูจะตอบรับเขาเป็นอย่างดี

จีฮุนไม่อาจต้านทานคนตรงหน้าได้เลย ไม่ว่าเพราะฟีโรโมนของอีกฝ่าย เพราะเป็นอัลฟ่า หรือเพราะเป็นลินที่เขารัก การกระทำของเขาก็ดูจะยอมโอนอ่อนกับคนตรงหน้าไปเสียหมดซึ่งตนเองก็ดูจะรู้ดี

ควานลินค่อยๆกดนิ้วนวดช่องทางด้านหลังทั้งที่ยังมีชั้นในลูกไม้ตัวบางที่อีกฝ่ายเป็นคนเลือกกั้นอยู่ จนผ้าผืนน้อยเปียกชื้นขึ้นเป็นวงเพราะหลั่งออกมาจนชื้นแฉะไปหมด . . . สมกับที่เจ้าตัวยืนยันว่าตนไม่ใช่เด็กอีกต่อไป

ชั้นในตัวน้อยถูกรูดออกไปตามเรียวขาจนจีฮุนเหลือแต่กายเปลือยเปล่าขาวนวลเนียนน่ามอง . . . น้องสวยมากจนควานลินอดคิดไม่ได้ว่าตนโชคดีแค่ไหนที่ได้อีกคนมาครอบครอง ก้านนิ้วยาวค่อยๆถูวนรอบปากทางนุ่มที่ปิดสนิทแล้วค่อยแทรกเข้าไปทีละน้อย จนจีบสีหวานบีบรัดเขาแน่นแทบขยับไม่ได้แม้จะเพิ่งเข้าไปได้แค่ข้อเดียว

"ฮืออ .  . . เจ็บ"
"ทนหน่อยครับ"
"อ๊ะ อื้อออ"
"รัดพี่เบาๆสิครับ...เราจะได้เจ็บน้อยลง"

ควานลินจูบลงตรงหว่างคิ้วหวังให้อีกคนได้ผ่อนคลาย ก่อนจะจรดจูบลงที่ริมฝีปากที่แดงเจ่อเพราะตัวเขาเองที่เผลอรุนแรงไปเมื่อครู่ ลิ้นเล็กค่อยๆเกี่ยวกระหวัดตอบอย่างคุ้ยเคยจนค่อยๆผ่อนคลายลง

เขาพยายามใช้สติที่เหลือใจเย็นกับคนตรงหน้าเพราะจีฮุนตอนนี้ยังเด็กและตัวเล็กมากถ้าเทียบกับเขา แค่เพียงสอดใส่นิ้วเพื่อเบิกทางก็ทั้งเกร็งทั้งคับแน่นเสียจนห่วงว่าจะรับขนาดของเขาไม่ไหว

นิ้วที่สองค่อยๆสอดแทรกตามเข้าไปแล้วแหวกควงตรงปากทางเนิบช้าจนสะโพกคนน้องลอยหวือ ความเจ็บแฝงปนเปกับความเสียวซ่านชนิดที่ว่าไม่รู้จะเอ่ยขอให้ทำต่อหรือบอกให้หยุดดี ได้แต่จิกแผ่นหลังคนพี่ระบายอารมณ์ที่คุกกรุ่น ซึ่งถ้าไม่เจอกับตัวก็คงไม่รู้ว่ากลิ่นของอัลฟ่ามีผลกับเขามากมายขนาดนี้

ลินหอม . . . หอมมากๆ จนรู้สึกมัวเมาทั้งๆที่อีกฝ่ายยังเริ่มได้ไม่เท่าไหร่ เรียวขาขยับอ้าออกตามสัญชาตญานให้อีกฝ่ายรักเขาได้ถนัดขึ้นซึ่งอีกฝ่ายเห็นดังนั้นจึงสนองเขาเป็นอย่างดี 

นิ้วเรียวค่อยๆชักเข้าออกเร่งจังหวะกระแทกจุดกระสันอีกคนจนจีฮุนครางไม่เป็นภาษา มีเพียงร่างกายที่บ่งบอกว่ารู้สึกดีแค่ไหนเมื่อของเหลวสีน้ำนมของอีกฝ่ายหลั่งออกมาเรื่อยๆจนเปรอะเคลือบไปเกือบทั้งมือ

"ฮือ อ ลิน. . .ช้าหน่อย"
"ช้าจะแย่แล้ว...ตอนนี้พี่อยากทำรักเราแรงๆซะด้วยซ้ำ"
"อ๊ะ อื้ออ ลินน"

เสียงครางหอบกระเส่าดังกังวานไปทั่วห้อง ปลายเท้าจิกลงบนเตียงเพียงเพราะรู้สึกดียามอีกคนกระแทกเข้ามาทั้งที่ใช้แค่นิ้วแต่เพียงแค่คิดว่าถ้าเป็นส่วนนั้นของอีกฝ่าย ต่อให้เจ็บแค่ไหนก็น่าจะคุ้มกับความสุขสมที่ได้รับ

"ลิน...จูบหน่อย ฮือ จูบจีฮุนหน่อย"

เสียงหวานครางหอบแต่ยังเอ่ยคำออดอ้อน ร่างสูงเลยค่อยๆก้มลงไปมอบจูบพร้อมกับแทรกนิ้วที่สามในจังหวะเดียวกัน

ควานลินจับให้มือเล็กกุมส่วนน่ารักของเจ้าตัวก่อนขยับรูดรั้งช้าๆชักนำจนอีกฝ่ายจับจังหวะได้ก่อนจะปล่อยมือไปบีบอกเนียนที่แอ่นขึ้นเพราะความเสียวจนแผ่นหลังไม่ติดกับเตียง

มือหนาบีบฟอนเฟ้นเสียจนเนื้อนิ่มฟูขึ้นมาตามร่องนิ้วก่อนจะก้มดูดยอดอกสีหวาานจนขึ้นเสียงดูน่าเอร็ดอร่อยราวกับของหวานที่แสนโปรดจนจีฮุนร้องครางแทบขาดใจเพราะเบื้องล่างทั้งด้านหน้าและหลังก็ยังปรนเปรอไม่ขาด

"ลิน ไม่ไหว . . . อ๊ะ อื้ออ อ่าห์"

ร่างบางปลดปล่อยจนเปรอะเสื้อผ้าที่อีกคนใส่จนเป็นแนว ริมฝีปากอิ่มเผยอหอบหายใจน้อยๆเหมือนอยากจะเอ่ยขอโทษแต่ก็แทบจะไม่เหลือแรง แผ่นอกบางกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการหายใจ ดวงตาคู่สวยคลอไปด้วยน้ำตาแค่เพียงเพราะได้เสร็จเป็นครั้งแรก

จีฮุนหอม . . . แบบที่เขาไม่เคยได้กลิ่นมาก่อน ยั่วยวน ชวนให้หลง และอยากครอบครองไว้แต่เพียงผู้เดียว จนเผลอคิดเข้าข้างตัวเองว่าน่าจะหอมยิ่งขึ้นเมื่อได้รักอีกคนมากกว่านี้ จนกลิ่นผสานเป็นหนึ่งเดียว

"คนเก่ง. . .ทนเพื่อพี่อีกนิดนึงนะครับ"

ควานลินก้มลงไปจูบปลอบอีกฝ่ายพลางถอดเสื้อของตนออกไปพร้อมๆกัน ร่างกายของคนที่เป็นผู้ใหญ่กว่าทำเอาจีฮุนใจเต้นเป็นระส่ำ ยิ่งควานลินดึงมือเล็กให้มาสัมผัสกับส่วนร้อนผ่าวอันแข็งขืน ใบหน้าหวานก็อดที่จะเห่อแดงไม่ได้ . . . แค่มือก็เกือบจะจับได้ไม่หมดแล้วแบบนี้เขาจะไหวมั้ย

"อื้มม แบบนั้นครับค่อยๆทำแบบที่พี่สอนเรา"
"ตะ แต่. . .ของลินมันใหญ่กว่า"

จีฮุนเอ่ยออกมาเบาๆจนควานลินอดหัวเราะเบาๆกับความไร้เดียงสาของอีกคนไม่ได้

"พี่จะพยายามอ่อนโยนกับเราครับ"
"อื้ออ"

เรียวขาค่อยๆถูกแยกออกจนเห็นช่องทางสีหวานที่ขมิบเชิญชวนอย่างไม่รู้ตัวให้ตนสอดใส่เข้าไป  ท่อนเนื้อแข็งขืนขยับถูตรงร่องนิ่มด้านนอกปาดเอาน้ำรักอีกคนไปใช้แทนตัวช่วยเพื่อสอดใส่ ส่วนหัวป้านค่อยๆกดวนนวดอยู่ตรงปากทางจนจีฮุนหลับตาปี๋เพราะกลัวสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป

"มองพี่ครับจีฮุน"

เสียงนุ่มเอ่ยขึ้นข้างหูซ้ำลงมาด้วยสัมผัสอบอุ่นข้างแก้มที่ทำให้อีกคนยอมเชื่อฟังโดยง่าย จีฮุนขยับไปจูบอีกฝ่ายอ้อนๆก่อนจะเผลอกัดริมฝีปากอีกฝ่ายเบาๆเมื่ออีกคนแทรกกายเข้ามาโดยไม่ทันตั้งตัว

"อื้อออ ลิน เจ็บ ฮึกก"
"ไม่เป็นไร ค่อยๆหายใจ"

คิ้วเข้มขมวดแน่นยามช่องทางอ่อนนุ่มของอีกคนรัดเขาเสียแทบขยับไม่ได้ หากเป็นคนอื่นเขาคงไม่ต้องสนใจว่าจะรู้สึกอย่างไร แต่พอเป็นคนสำคัญก็ต้องเป็นฝ่ายยอมทนเสียเองเมื่อทั้งภาพแล้วก็สัมผัสตรงหน้าทำเอาเขาเกือบเสร็จเสียด้วยซ้ำ

"อืมมจีฮุน อย่าเกร็ง"
"อ่าห์ ลิน . . . มันแน่นจัง"

ตนจับรั้งเอวบางไว้พลางขยับเข้าออกช้าๆให้อีกคนได้ปรับตัว มือค่อยๆขยับเสยผมที่ปรกหน้าออกเพื่อให้มองเห็นอีกคนชัดๆ จีฮุนดูน่ารักและเย้ายวนในขณะที่ร่างกายที่ขยับเติมเต็มซึ่งกันและกัน ดวงตาหวานที่ปรือตามองมายังเขา แถมร่างกายอ้อนแอ้นที่บิดเร่าทำเอาความคิดว่าจะถนอมอีกฝ่ายเมื่อครู่หายไป

ร่างสูงขยับกระทั้นกายเข้าหาเป็นจังหวะจนคนน้องขยับไหวไปตามแรง ท่อนเนื้อร้อนครูดไปกับช่องทางสีหวานจนเสียงครางดังขึ้นตามจังหวะการขยับตัวของคนด้านบน ซึ่งยิ่งขยับแนบชิดกันเท่าไหร่คนใต้ร่างก็ยิ่งหอมราวกับมีแรงดึงดูด

"อ๊ะ อื๊อออ มันลึก ลินช้าๆ อ๊ะ"

ตนค่อยๆเอื้อมกุมมือเล็กกดตรึงลงกับเตียงนิ่ม แล้วบดจูบลงกับริมฝีปากที่ปล่อยเสียงครางออกมาไม่หยุดหย่อน น้องหวานและอร่อยไปทั้งตัว จนคืนนี้อยากจะลองชิมซ้ำเสียหลายๆที ถึงจะเป็นครั้งแรก . . . แต่เขาก็ไม่สามารถอ่อนโยนได้อย่างที่ตั้งใจจริงๆ

ควานลินจับอีกฝ่ายพลิกตัวทั้งๆที่ยังเชื่อมกันก่อนดึงสะโพกมนให้สูงแล้วกระทั้นกายเข้าหาจนจีฮุนแทบทานแรงไว้ไม่อยู่หากอีกฝ่ายไม่รั้งไว้ จากที่เสียวเพราะอีกคนไม่ยอมผ่อนแรงในตอนแรกตอนนี้กลับรู้สึกมากกว่าเดิมเพราะท่านี้มันลึกเสียจนลืมทุกความเจ็บมีแต่เพียงความสุขสมจนชิงถึงฝั่งฝันไปก่อนอีกคน

ของเหลวถูกปล่อยออกมาเปรอะเปื้อนผ้าปูสีเข้มจนเจ้าของรู้สึกอายจนอยากจะร้องไห้แต่อีกฝ่ายก็ไม่ได้เบาแรงลงทั้งๆที่คนตัวเล็กเสร็จไปแล้ว ความคับแน่นยังคงแทรกเข้าออกไม่หยุดหย่อนจนใบหน้าหวานซุกลงกับหมอนเพื่อกลั้นเสียงคราง

ควานลินโน้มกายลงมากอดทาบอยู่ไม่ห่าง พลางจับให้อีกคนหันมารับจูบจนเสียงครางค่อยๆดังขึ้นในลำคอทั้งๆที่อีกคนยังกดจูบอยู่เพราะร่างสูงโหมกายกระแทกใส่จนสุดท้ายก็ปลดปล่อยน้ำรักออกมาจนจีฮุนเสียววาบในช่องท้อง

ควานลินกดแช่กายในร่างอ่อนแรงของอีกคนที่ฟุบลงกับเตียงพลางจูบที่หลังคอย้ำๆกลิ่นหอมชนิดที่ยากจะห้ามใจ ตนขบเม้มไหล่เนียนจนเกือบถึงหลังคอซึ่งทำเอาให้ชวนคิดว่าตีตราจองเป็นเจ้าของเลยดีหรือไม่ แต่เสียงครางอู้อี้ดังจากคนใต้ร่างเรียกสติให้หยุดความคิดนั้นก่อนตนจะเริ่มขยับอีกครั้งจนจีฮุนรู้สึกถึงของเหลวที่ไหลเยิ้มออกมาไม่หยุดจากช่องทางของตน

"ล ลิน . . . หยุดก่อน"
"พี่เคยบอกเราว่ายังไงครับ . . . "

ริมฝีปากหนากดจูบข้ามขมับชื้นของอีกคนแล้วเลื่อนมาหอมแก้มนิ่ม

"ต่อให้เราห้าม...พี่ก็จะไม่หยุด"

.
.
.
.
.

talk
น้องยังเด็ก เบาๆกับน้องหน่อย
อ่านแล้วเจอกันในแทค #รอวฟวหลินฮุน ขอบคุณค่ะ ♥