Monday, July 8, 2019

My favourite coffee is you | #กาแฟของคราม (2/?)


My favourite coffee is you | #กาแฟของคราม SF 
Pair : Kuanlin x Jihoon
Theme : Coffeeverse (ใครยังไม่เคยอ่านเวิร์สนี้ลองจิ้มดูรายละเอียดตรงนี้นะคะ >จิ้ม< )

xxxx อย่าลืมอ่านตอน1ก่อนนะคะxxx


มันยากเหลือเกินที่จะห้ามใจจากคนตรงหน้า . . .


นอกจากกลิ่นหอมที่เป็นเอกลักษณ์ของพร้อม ความน่ารักขี้อ้อนของเขาก็ทำให้ผมรู้สึกว่า การหักห้ามใจไม่ให้สัมผัสทั้งๆที่อยากมันยากแค่ไหน โดยเฉพาะเวลาที่อีกคนไม่ยอมให้ความร่วมมือ


ไม่รู้ว่าคิดผิดหรือคิดถูก . . . ผมตกลงตามคำชวนของพร้อมมาที่ห้องพักของเขาหลังจากเราลองคบกันได้ไม่นาน แล้วทุกอย่างก็เกิดขึ้นเร็วมากเวลาที่เราได้อยู่กันสองต่อสอง จากตอนแรกที่นั่งข้างกันกลายเป็นว่าตักของผมกลับกลายเป็นที่นั่งของเขาเสียแล้ว


แขนเล็กโอบรอบคอของผมไว้แน่นราวกับไม่อยากให้ผมจากไปไหนทั้งๆที่ผมไม่มีความคิดจะหนีเลยด้วยซ้ำ ผมปล่อยให้คนตัวเล็กทำตามใจแม้ริมฝีปากอิ่มที่สัมผัสผมย้ำๆตรงแก้มจะทำให้ผมเขินเอามากๆผมก็เลือกที่จะนิ่งไว้เว้นแต่ว่าหน้าผมแดงไปถึงไหนต่อไหนจนพร้อมสังเกตเห็น


"คราม. . .น่ารักจัง"


คนที่สมควรถูกชมว่าน่ารักคือคุณต่างหาก แต่ความใจร้ายของคุณก็มีพอๆกับความน่ารักนั้นเลย


ผมไม่เคยสัมผัสกับcoffeeคนไหนมากเท่านี้มาก่อนเพราะผมเลือกที่จะรับยามากกว่าจับคู่กับcoffeeแล้วพร้อมก็รู้เรื่องนี้ดี ดังนั้นผมไม่ค่อยจะมีประสบการณ์เท่าไหร่สำหรับการcupping . . . แถมในตอนนี้รสชาติของพร้อมถือว่าเข้มเกินไปสำหรับผม เขาเลยเอาแต่แกล้งผมให้หมดความอดทน ตั้งแต่เริ่มจับมือ กอด หรืออะไรๆที่เขากำลังอยากให้มันเกิดขึ้น


"พร้อมอย่าแกล้งสิครับ. . ."
"ไม่ได้แกล้ง แต่อยากทำจริงๆนี่"
"ใจผมสั่นไปหมดแล้ว"
"เพราะคาเฟอีนหรือเพราะเรา?"
"เพราะคุณ . . ."


ผมตอบไปตามตรง . . . ไม่รู้สิ ผมชอบพร้อมมากๆ ต่อให้เขาไม่ใช่coffeeผมก็ยังชอบอยู่ดี และคำตอบของผมทำให้เห็นรอยยิ้มน่ารักระบายบนหน้าอีกคน


"คราม. . .เราจูบได้ไหม"
"อืม"


พร้อมค่อยๆเลื่อนหน้ามาใกล้ๆเมื่อได้ยินคำตอบจากผม ผมรับรู้ได้ถึงสัมผัสนิ่มที่แตะลงมาเพียงแผ่วเบาแต่รสชาติของอีกคนกลับไม่เป็นแบบนั้นเท่าไหร่เมื่อสัมผัสกันตรงๆแบบนี้ . . . มันเป็นจูบแรกที่ขมมากๆ เราสัมผัสกันอยู่เพียงครู่หนึ่งไม่ได้มีการรุกล้ำอะไรแล้วพร้อมก็เป็นคนถอยออกมา


"ไม่ชอบหรอ. . ."


ความผิดหวังเจืออยู่ในน้ำเสียงชัดเจนจนผมใจเสียตามไปด้วย ผมโอบเอวเล็กของคนที่พยายามจะลุกหนี ดูท่าพร้อมคงจะคิดมากน่าดูเมื่อตอนนี้ตาแก้วใสเริ่มคลอไปด้วยน้ำตา ผมว่าในอดีตเขาอาจจะไปเจออะไรๆทำให้อ่อนไหวเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้วการกระทำของผมก็ไปกระตุ้นมันเสียนี่


"ร้องทำไม. . ."
"ก็ครามไม่ชอบนี่"
"ยังไม่ได้บอกซักคำว่าไม่ชอบ"


ผมค่อยๆปาดน้ำตาให้อีกคนก่อนจะประคองใบหน้าหวานให้เข้ามารับจูบจากผม มันยังคงขมมากๆในตอนแรกซึ่งที่พร้อมพูดว่าผมไม่ชอบมันก็ถูก แต่ผมกลับไม่ชอบเวลาที่เขาร้องไห้มากกว่า


"ครามไม่ต้องฝืนก็ได้. . .อื้ออ!"


ริมฝีปากปิดลงที่อวัยวะเดียวกันของอีกคนบดเบียดจนพร้อมดิ้นอยู่บนตักของผม ผมส่งลิ้นร้อนไล้เลียไปตามร่องริมฝีปากอิ่มก่อนจะดูดเม้มริมฝีปากอีกคนไม่แรงนักแต่ก็พอจะทำให้ร่างข้างใต้ครางท้วงเบาๆ ปลายลิ้นค่อยๆสอดเข้าไปในโพรงปากเล็กกวาดชิมรสชาติของอีกคนที่ตัวผมดูจะคุ้นชินมากขึ้นเรื่อยๆและชอบมากขึ้นเรื่อยๆอย่างน่าประหลาด


ปลายจมูกโด่งค่อยๆกดลงที่ซอกคอหอมกรุ่นของอีกคนก่อนจะปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตอีกคนออก ริมฝีปากที่จูบประทับตามผิวเนื้อทิ้งรอยแสดงความเป็นเจ้าของไว้ทั่วก่อนเจ้าของร่างจะดึงเสื้อปิดจนครามต้องเงยหน้าขึ้นมอง


"คราม พะ พอก่อน. . ."
"ยังคิดว่าไม่ชอบอีกไหม. . ."
"ก็ตอนจูบแรกขมวดคิ้วซะแน่น. . .แถมทำหน้าแปลกๆอีก"
"ก็ครามไม่เคยกินกาแฟนี่"
"มิน่า...เห็นสั่งแต่โกโก้"
"อืมม แต่พอได้ลองชิมแล้วกาแฟก็คิดว่าอร่อยดี"



talk
มาต่อแล้ว เนื่องจากกะว่าไม่กี่ตอนจบ เลยวาร์ปเร็วนิดนึงนะคะ
ตอนนี้เรานึกถึงช่วงที่เราหัดกินAmericanoแรกๆค่ะ
คืออยากกินให้เป็นตอนแรกมันเลยฝืนๆเพราะจริงๆชอบดื่มลาเต้ 555
ความรู้สึกมันก็แบบไม่ได้ชอบตั้งแต่แรก แต่ค่อยๆชอบเหมือนกับครามแล้วก็พร้อมนี่หล่ะค่ะ
ถ้าชอบเรื่องนี้มีแทค #กาแฟของคราม นะคะ หรือจะแค่rtกับกดหัวใจก็แฮปปี้แล้วค่ะ
ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านค่ะ


Monday, July 1, 2019

My favourite coffee is you | #กาแฟของคราม (1/?)



My favourite coffee is you | #กาแฟของคราม SF 
Pair : Kuanlin x Jihoon
Theme : Coffeeverse (ใครยังไม่เคยอ่านเวิร์สนี้ลองจิ้มดูรายละเอียดตรงนี้นะคะ >จิ้ม< )



เสียงกริ่งที่แขวนอยู่ตรงหน้าประตูดังขึ้นพร้อมกับการปรากฎตัวของชายหนุ่มผู้มาเยือน เรือนผมสีน้ำตาลอ่อนที่ชื้นฝนถูกเสยขึ้นไปอย่างลวกๆจนเผยให้เห็นใบหน้าหวาน ยิ่งกลิ่นหอมละมุนที่เป็นเอกลักษณ์ต่างนำพาให้หลายต่อหลายคนในร้านจ้องมอง

ตาคู่สวยกวาดไปทั่วเพื่อมองหาที่ว่างในร้านสำหรับนั่งหลบฝน จนในที่สุดก็เห็นที่ว่างที่เหลืออยู่เพียงแต่อีกฝากหนึ่งของเก้าอี้มีเด็กหนุ่มพร้อมกับกองหนังสืออยู่บนโต๊ะ ชายหนุ่มค่อยๆเดินเข้าไปหาก่อนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสุภาพ

ขอผมนั่งด้วยได้ไหมครับ?”

เจ้าของโต๊ะขยับตัวจัดหนังสือให้เข้าที่เข้าทางเล็กน้อยก่อนจะตอบรับอีกคน

เชิญครับ

.
.

.

ครามขมวดคิ้วเล็กน้อยไม่ใช่เพราะไม่เข้าใจเนื้อหาในหนังสือ แต่เป็นเพราะร่างเล็กที่นั่งอยู่ตรงข้ามเขา แม้อีกฝ่ายจะไม่ได้ชวนต่อบทสนทนาใดๆให้หงุดหงิดใจก็ตาม แต่เป็นเพราะกลิ่นที่เย้ายวนของอีกฝ่ายมันเด่นชัดเสียจนไม่มีสมาธิกับหนังสือตรงหน้า

เขาเป็นcupที่รับcafletมาโดยตลอด เพราะยังไม่เจอcoffeeที่เหมาะสมกับตัวเขา จนล้มเลิกความตั้งใจที่จะตามหาคู่และตัดสินใจรับยาแทน แต่คนๆนี้หน้าทำเอาเขามีความคิดที่อยากจะลองอีกครั้ง ถ้าพูดแบบตรงๆเลยคือทั้งหอม หวาน ชวนให้ลิ้มลอง ดูละมุนกว่าcoffeeคนอื่นๆนัก  

นอกจากกลิ่นแล้ว. . .ถึงไม่อยากจะยอมรับ แต่คนตรงหน้าเขาดูมีเสน่ห์ชวนให้มองมาก ทั้งดวงตากลมโต จมูกรั้นๆ รวมถึงริมฝีปากอิ่มที่ตอนนี้กำลังจิบกาแฟที่มีกลิ่นคล้ายกับเจ้าตัว 

มีอะไรหรือเปล่าครับ?”

ครามสะดุ้งเล็กน้อย เพราะดูเหมือนว่าเขาจะถูกอีกคนจับได้เสียแล้ว เจ้าตัวส่ายหัวเล็กน้อยพร้อมกับส่งรอยยิ้มให้คนตัวเล็กเป็นครั้งแรก 

เปล่าครับ...แค่กาแฟหอมดี
"อ๋อ...ครับ"

ร่างเล็กตอบรับแค่สั้นๆแต่กลับนั่งอมยิ้มกับแก้วอยู่คนเดียว แล้วใช่ว่าเขาจะไม่สังเกตเห็นที่ไหน อยากรู้จัก . . . อยากสนิทมากกว่านี้ แต่กาแฟในแก้วของอีกคนกำลังพร่องลงทีละน้อย แถมฝนก็ทำท่าจะหยุดตกเสียแล้ว
.
.




ผมขอตัวก่อนนะครับ ขอบคุณที่ให้แชร์ที่นั่งด้วยนะ
ไม่เป็นไรครับ ผมยินดี
แล้วเจอกันใหม่นะ. . .”

คนตัวเล็กจัดแจงเสื้อผ้าเล็กน้อยและออกจากคาเฟ่ไปอย่างเร่งรีบราวกับนัดใครไว้ ทิ้งไว้แค่เพียงเด็กหนุ่มที่อยากจะให้เวลาตอนนี้เดินช้าลงอีกนิดแท้ๆ

.
.


.  
ครามยังคงมาคาเฟ่ในเวลาเดิม โดยหวังนิดๆว่าจะได้พบกับอีกคน แต่ผ่านไปเป็นสัปดาห์ก็ไม่มีวี่แววของคนๆนั้น ประโยคสุดท้ายที่อีกฝ่ายเอ่ยทำเอาครามอดคิดไม่ได้ว่าจะได้พบกันอีกตอนไหน ที่เป็นไปได้ที่สุดในตอนนี้ ก็คงทำได้เพียงนึกถึงใบหน้าหวานของคนที่ไม่รู้จักแม้ชื่อที่ยังคงหลงเหลืออยู่ในความทรงจำ

แต่แล้วจู่ๆภาพเบื้องหน้าก็ชัดขึ้นมาเกินกว่าจะเป็นเพียงจินตนาการของตน . . . แถมกลิ่นหอมเป็นเอกลักษณ์ของอีกคนทำให้เขารู้ว่าไม่ได้ฝันไป คนตัวเล็กเดินพ้นประตูเข้ามาก่อนจะโบกมือมาทางเขาเล็กน้อย

"ว่าไง วันนี้ก็แวะมาอ่านหนังสืออีกแล้วหรอ"
"ครับ . . . "

ครามตอบไปสั้นๆแต่อีกฝ่ายกลับยิ้มให้เขาเสียกว้าง จนรู้สึกว่าควรชวนคุยให้มากกว่านี้หรือเปล่า สายตาที่ยังประสานกันอยู่แถมใบหน้าที่เหมือนอยากจะเอ่ยอะไรบางอย่างทำให้คนที่เพิ่งมายังไม่เดินหนีไปไหน 

"นั่งด้วยกันมั้ยครับ?"
"เอาสิ"

ตนรู้สึกดีใจอยู่ภายในที่อีกคนยอมตกลงแต่ต้องเก็บซ่อนอาการไว้ วันนี้คนตัวเล็กแต่งตัวดูแตกต่างออกไปจากครั้งก่อน เสื้อสูทที่ตอนนี้ถูกพาดอยู่ตรงเก้าอี้ทำให้เขาคิดว่าอีกฝ่ายต้องอายุมากกว่าเขาแน่ๆ และตอนนี้เขาคงจะเป็นบ้าไปจริงๆเมื่ออีกฝ่ายค่อยๆพับแขนเสื้อขึ้น ถ้าเป็นผู้หญิงก็คงจะมองคนตรงหน้าว่าเท่หรือเปล่านะ? แต่เขากลับมองว่าน่ารักและอยากจะช่วยยังไงก็ไม่รู้


"เอาแต่จ้องผมอีกแล้ว"

เสียงหวานเอ่ยเรียกดึงให้เขาออกมาจากจินตนาการ ปากอิ่มดูเบะขึ้นเล็กน้อยคงเพราะเขาจ้องจนทำให้อีกฝ่ายไม่พอใจขึ้นมา ทำยังไงได้ . . . ก็คุณน่ามองเสียขนาดนี้ ผมยกโกโก้ขึ้นดื่มเพื่อเรียกแรงใจเล็กน้อย อย่างน้อยเจอกันครั้งที่สองแล้วแถมตัดสินใจนั่งกับเขาแบบนี้ ก็พอจะทำให้คิดเข้าข้างตัวเองบ้างได้ไหมนะ ว่าอีกฝ่ายก็พอจะสนใจตนเหมือนกัน

"เอ่อ. . .ผมชื่อคราม คุณชื่ออะไรหรอครับ?"
"เราชื่อพร้อม . . . ยินดีที่ได้รู้จักนะคราม"


talk 
ช่วงนี้ฝนตกบ่อยมาก + ชอบกินกาแฟ แล้วก็อยากลองแต่งเวิร์สนี้เลยได้ฟิคนี้มา 
หวังว่าจะชอบกันนะคะ ถ้าถูกใจฝากกดหัวใจในทวิตหรือ rt ทีน้า
หรือใครอยากเม้นอะไรก็ #กาแฟของคราม ค่ะ 
เลิฟๆ




Tuesday, April 9, 2019

SWITCH : Chapter 4 (cut)


ทันทีที่รถจอดเข้าข้างทางข้าวก็ปลดเข็มขัดออกก่อนจะปีนมานั่งบนตักโดยที่ไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายได้ตั้งตัว

"จะทำอะไร? กลับไปนั่งที่"

แต่แทนที่ข้าวจะทำตามคำสั่ง ใบหน้าหวานค่อยๆขยับมาใกล้เรื่อยๆจนในที่สุดไม่เหลือระยะห่างระหว่างกันอีกต่อไป

ริมฝีปากอิ่มประกบจูบลงมาอย่างเชียวชาญ ทำเอาเจลแทบหมดแรง จูบครั้งนี้แตกต่างจากรอบแรกมาก ทั้งรสขมเฝื่อนของเหล้าที่อีกคนดื่มไปเยอะ ทั้งความดื้อรั้นเอาแต่ใจ และเรียวลิ้นที่รุกล้ำเข้ามาจนเจลตามแทบไม่ทัน

มือเล็กประคองใบหน้าอีกฝ่ายให้จูบได้ถนัด ข้าวรู้ดีว่าต้องทำยังไง ในเมื่อเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เขาถนัด

กลีบริมฝีปากถูกเขาดูดดุนเป็นจังหวะ สลับกับเรียวลิ้นที่สอดเข้าไปเกี่ยวกระหวัดจนได้ยินเสียงครางต่ำจากร่างข้างใต้ เจลกำลังรู้สึกดีพร้อมถูกชักนำเพราะสัมผัสอีกคน

สะโพกมนบดลงกับหน้าตักอีกคนชนิดที่ว่าต่อให้อีกฝ่ายอยู่ในร่างตัวเองก็ตาม แต่ใครจะทนไหว

แขนค่อยๆโอบรอบเอวเล็ก พลางจูบตอบจนข้าวเป็นฝ่ายที่ร้องครางออกมาบ้าง . . . เจลเองก็เพิ่งจะได้รู้ว่าเสียงของตัวเองหวานได้ถึงขนาดนี้

มือเล็กขยุ้มผมสีเข้มจนเริ่มไม่เป็นทรง แอร์ในรถที่เปิดเสียเย็นฉ่ำดูท่าจะลดอุณหภูมิของทั้งสองไม่ได้เลย

"เจลข้าวไม่ไหวแล้ว . . .อึดอัด"

พูดเสร็จข้าวก็ปลดกางเกงตัวเองร่นลงพร้อมกับชั้นใน จนเผยให้เห็นสัดส่วนน่ารักที่เจลเองก็คุ้นชินกับมัน แต่ครั้งนี้กลับรู้สึกแปลกไป

"ใช้มือให้หน่อย เจลจะทำให้...หรือจะให้ข้าวทำเอง"

เป็นคำถามที่ตอบยากเหลือเกินสำหรับตอนนี้ในเมื่อพวกเขาสลับร่างกันอยู่ ถึงเขาจะเป็นฝ่ายทำเองแต่มันก็เป็นร่างกายของข้าว แต่ถ้าเป็นร่างกายของเขาเอง ก็ดันเป็นข้าวที่อยู่ในร่างเขาเสียอีก

"เราทำให้..."

ใบหน้าหวานอิงซบกับไหล่ลาดยามที่มือหนาค่อยๆสัมผัส เจลรู้ดีว่าต้องทำอย่างไรถึงจะรู้สึกดี เพราะนี่เป็นร่างกายของเขาเอง

แขนเล็กโอบรอคออีกคนแน่น พลางครางหวานข้างหูไม่ขาดสาย รู้สึกดีมาก . . . ดีเกินไป

"อื้อ เจล เร็วอีก"

เจลขยับตามที่อีกฝ่ายรองขอ มือหนาขยับรูดรั้งไปตามความยาวจนท่อนเนื่อสีหวานเริ่มปล่อยน้ำสีขุ่นออกมาทีละน้อย เขาเหลือบมองใบหน้าอีกฝ่ายนิด แล้วต้องหลบตาหนีแทบจะทันทีเมื่อเห็นใบหน้าของตัวเองในแบบที่ไม่เคยเห็น

ข้าวขยับไปจูบอีกฝ่ายเมื่อเห็นว่ามีท่าทีเขินอายจนรู้สึกน่ารักบอกไม่ถูก

"ข้าวทำให้บ้างนะ"

ข้าวปลดกางเกงอีกคนลงโดยไม่ได้เอ่ยขอ ส่วนนั้นแข็งขืนเสียจนข้าวอดอมยิ้มออกมาไม่ได้

"ข้าวไม่ต้อง อะ อื้อออ"
"เจล...อื้มม"

มือเล็กกำรอบท่อนเนื้อแข็งกร้าว เจลรู้ดีว่าส่วนนั้นของข้าวขนาดค่อนข้างเกินมาตรฐาน แต่พอเห็นมือเล็กๆของร่างตัวเองจับปรนเปรอจนตนหลุดเสียงครางแบบนี้ ก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มอายจากจุดไหนดี

"อืมม ม"
"ระ เร็วหน่อย ข้าวจะเสร็จ"

ข้าวขยับไปประกบจูบอีกคนเมื่อเห็นอีกฝ่ายมีท่าทีคิดมาก ในเมื่อต่างรู้จักร่างกายของตัวเองดีขนาดนี่ จนตอนนี้ความรู้สึกดีๆก่อตัวขนาดนี้ เขาไม่อยากหยุดเลย . . .

ทั้งสองฝ่ายต่างขยับเร่งจังหวะจนเสียงครางดังระงมในรถชนิดที่แยกไม่ออกว่าเสียงใครเป็นเสียงใคร ริมฝีปากขยับประกบจูบกันแน่น ดึงอารมณ์ให้สูงกว่าเดิมจนเลิกคิดมาก ข้าวดึงมืออีกคนให้กำรวบท่อนเนื้อไว้ด้วยกันก่อนจะรูดรั้งไปพร้อมๆกันทั้งอย่างนั้น

"อะ อ๊ะ เจล ข้าวจะถึง"
"อื๊ม ม ม อ่าห์"

น้ำรักสีขาวขุ่นถูกปลดปล่อยออกมาแทบจะพร้อมๆกัน กลิ่นเหงื่อ  และกลิ่นคาวจากกิจกรรมเรียกได้ว่าคลุ้งไปทั่วรถคันหรู ข้าวรู้สึกหัวหนักๆจนฟุบหลับไป ปล่อยให้เจลรับมือกับสถานการ์ณที่้เหลือทั้งหมดเอง


++ไปอ่านต่อในจอยกันด้วยนะคะ++


Thursday, March 21, 2019

rain over flowers : 7 CUT



"ลินสอนจีฮุนได้ไหม . . . "

จีฮุนเม้มปากแน่นหลังจบประโยคที่ตนเพิ่งเอ่ยไป . . . ทำไงได้เมื่อสถานการณ์มันบังคับให้เขาต้องทำแบบนี้ เพื่อที่จะเป็นของลินโดยสมบูรณ์ แม้จะต้องเสี่ยงกับการถูกทิ้งภายหลังก็ตาม

"พี่อยากให้เราลองคิดให้ดี. . . ."

ริมฝีปากของคนตัวเล็กทาบทับลงมาก่อนที่ควานลินจะสามารถเอ่ยได้จบประโยค รสจูบนั้นแทนสิ่งที่จีฮุนคิดออกมาเสียเกือบหมด ทั้งฟันที่ขบเม้มลงบนกลีบปากคนที่กำลังพูดอยู่ ทั้งลิ้นเล็กที่ลอบเลียตรงร่องริมฝีปากที่ค่อยๆถือโอกาสแทรกที่ละน้อย ความกล้าที่มีอยู่ถูกรวบรวมมาใช้เพื่อยอมให้อีกคนตกลง

ควานลินขยับตัวทาบทับคนตัวเล็กที่เป็นฝ่ายเริ่มก่อนให้อยู่ใต้ร่างในทันที พลางกดจูบแน่นขยับเบียดกายแนบชิดกันจนจีฮุนเกือบจมหายลงไปในเตียงนิ่ม มือเล็กขยำเสื้ออีกฝ่ายจนเริ่มยับยู่ยี่เมื่อโดนอีกคนต้อนจูบเองเสียบ้าง ประสบการณ์ที่ต่างกันทำเอารับรู้ถึงความร้อนแรงจากอีกฝ่ายได้เพียงแค่จูบที่ทำเอาแทบขาดอากาศหายใจ

"อะ อื้อออ. . ."

ริมฝีปากที่ทั้งบดและขบกัดคลอเคลียไม่ห่างทำเอาจีฮุนรับมือไม่ถูก ยิ่งมือที่ขยับลูบไปตามผิวกายของตนทำเอาไม่รู้ว่าจะต้องตอบรับกลับไปอย่างไร ควานลินจับแขนเล็กที่ไม่รู้จะวางตรงไหนให้เอื้อมโอบรอบคอตนพร้อมจับประคองใบหน้าอีกคนให้รับจูบของตนได้ถนัด

มือหนากดปลายคางให้ริมฝีปากเผยอเล็กน้อยก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปรุกล้ำโดยไม่ได้เอ่ยขอ . . . ถ้าอยากให้สอนนักคนตัวเล็กก็ต้องตามให้ทัน เพราะเขาคงไม่สามารถใจเย็นได้เท่าที่ควรแม้จะเป็นครั้งแรกของอีกคน

เสื้อตัวบางที่สวมอยู่ถูกปลดออกไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ มีเพียงรอยจูบที่ยังคงทิ้งอยู่บนผิวขาวนวลเนียน

ควานลินไล่จูบไปตามกรอบหน้าไล่ไปจนถึงลำคอและแผ่นอกปลุกอารมณ์ให้คนใต้ร่างมีกลิ่นหอมฟุ้งกระจาย. . . หอมแบบโอเมก้าที่พร้อมจะรับบทรักซึ่งทำเอาเขาแทบคลั่งจนอยากจะทำรักแรงๆเสียตั้งแต่ตอนนี้

ตนรู้สึกได้ถึงร่างกายที่สั่นระริกของอีกคน ซึ่งถูกเล้าโลมเพียงเล็กน้อยแต่ก็ดูจะตอบรับเขาเป็นอย่างดี

จีฮุนไม่อาจต้านทานคนตรงหน้าได้เลย ไม่ว่าเพราะฟีโรโมนของอีกฝ่าย เพราะเป็นอัลฟ่า หรือเพราะเป็นลินที่เขารัก การกระทำของเขาก็ดูจะยอมโอนอ่อนกับคนตรงหน้าไปเสียหมดซึ่งตนเองก็ดูจะรู้ดี

ควานลินค่อยๆกดนิ้วนวดช่องทางด้านหลังทั้งที่ยังมีชั้นในลูกไม้ตัวบางที่อีกฝ่ายเป็นคนเลือกกั้นอยู่ จนผ้าผืนน้อยเปียกชื้นขึ้นเป็นวงเพราะหลั่งออกมาจนชื้นแฉะไปหมด . . . สมกับที่เจ้าตัวยืนยันว่าตนไม่ใช่เด็กอีกต่อไป

ชั้นในตัวน้อยถูกรูดออกไปตามเรียวขาจนจีฮุนเหลือแต่กายเปลือยเปล่าขาวนวลเนียนน่ามอง . . . น้องสวยมากจนควานลินอดคิดไม่ได้ว่าตนโชคดีแค่ไหนที่ได้อีกคนมาครอบครอง ก้านนิ้วยาวค่อยๆถูวนรอบปากทางนุ่มที่ปิดสนิทแล้วค่อยแทรกเข้าไปทีละน้อย จนจีบสีหวานบีบรัดเขาแน่นแทบขยับไม่ได้แม้จะเพิ่งเข้าไปได้แค่ข้อเดียว

"ฮืออ .  . . เจ็บ"
"ทนหน่อยครับ"
"อ๊ะ อื้อออ"
"รัดพี่เบาๆสิครับ...เราจะได้เจ็บน้อยลง"

ควานลินจูบลงตรงหว่างคิ้วหวังให้อีกคนได้ผ่อนคลาย ก่อนจะจรดจูบลงที่ริมฝีปากที่แดงเจ่อเพราะตัวเขาเองที่เผลอรุนแรงไปเมื่อครู่ ลิ้นเล็กค่อยๆเกี่ยวกระหวัดตอบอย่างคุ้ยเคยจนค่อยๆผ่อนคลายลง

เขาพยายามใช้สติที่เหลือใจเย็นกับคนตรงหน้าเพราะจีฮุนตอนนี้ยังเด็กและตัวเล็กมากถ้าเทียบกับเขา แค่เพียงสอดใส่นิ้วเพื่อเบิกทางก็ทั้งเกร็งทั้งคับแน่นเสียจนห่วงว่าจะรับขนาดของเขาไม่ไหว

นิ้วที่สองค่อยๆสอดแทรกตามเข้าไปแล้วแหวกควงตรงปากทางเนิบช้าจนสะโพกคนน้องลอยหวือ ความเจ็บแฝงปนเปกับความเสียวซ่านชนิดที่ว่าไม่รู้จะเอ่ยขอให้ทำต่อหรือบอกให้หยุดดี ได้แต่จิกแผ่นหลังคนพี่ระบายอารมณ์ที่คุกกรุ่น ซึ่งถ้าไม่เจอกับตัวก็คงไม่รู้ว่ากลิ่นของอัลฟ่ามีผลกับเขามากมายขนาดนี้

ลินหอม . . . หอมมากๆ จนรู้สึกมัวเมาทั้งๆที่อีกฝ่ายยังเริ่มได้ไม่เท่าไหร่ เรียวขาขยับอ้าออกตามสัญชาตญานให้อีกฝ่ายรักเขาได้ถนัดขึ้นซึ่งอีกฝ่ายเห็นดังนั้นจึงสนองเขาเป็นอย่างดี 

นิ้วเรียวค่อยๆชักเข้าออกเร่งจังหวะกระแทกจุดกระสันอีกคนจนจีฮุนครางไม่เป็นภาษา มีเพียงร่างกายที่บ่งบอกว่ารู้สึกดีแค่ไหนเมื่อของเหลวสีน้ำนมของอีกฝ่ายหลั่งออกมาเรื่อยๆจนเปรอะเคลือบไปเกือบทั้งมือ

"ฮือ อ ลิน. . .ช้าหน่อย"
"ช้าจะแย่แล้ว...ตอนนี้พี่อยากทำรักเราแรงๆซะด้วยซ้ำ"
"อ๊ะ อื้ออ ลินน"

เสียงครางหอบกระเส่าดังกังวานไปทั่วห้อง ปลายเท้าจิกลงบนเตียงเพียงเพราะรู้สึกดียามอีกคนกระแทกเข้ามาทั้งที่ใช้แค่นิ้วแต่เพียงแค่คิดว่าถ้าเป็นส่วนนั้นของอีกฝ่าย ต่อให้เจ็บแค่ไหนก็น่าจะคุ้มกับความสุขสมที่ได้รับ

"ลิน...จูบหน่อย ฮือ จูบจีฮุนหน่อย"

เสียงหวานครางหอบแต่ยังเอ่ยคำออดอ้อน ร่างสูงเลยค่อยๆก้มลงไปมอบจูบพร้อมกับแทรกนิ้วที่สามในจังหวะเดียวกัน

ควานลินจับให้มือเล็กกุมส่วนน่ารักของเจ้าตัวก่อนขยับรูดรั้งช้าๆชักนำจนอีกฝ่ายจับจังหวะได้ก่อนจะปล่อยมือไปบีบอกเนียนที่แอ่นขึ้นเพราะความเสียวจนแผ่นหลังไม่ติดกับเตียง

มือหนาบีบฟอนเฟ้นเสียจนเนื้อนิ่มฟูขึ้นมาตามร่องนิ้วก่อนจะก้มดูดยอดอกสีหวาานจนขึ้นเสียงดูน่าเอร็ดอร่อยราวกับของหวานที่แสนโปรดจนจีฮุนร้องครางแทบขาดใจเพราะเบื้องล่างทั้งด้านหน้าและหลังก็ยังปรนเปรอไม่ขาด

"ลิน ไม่ไหว . . . อ๊ะ อื้ออ อ่าห์"

ร่างบางปลดปล่อยจนเปรอะเสื้อผ้าที่อีกคนใส่จนเป็นแนว ริมฝีปากอิ่มเผยอหอบหายใจน้อยๆเหมือนอยากจะเอ่ยขอโทษแต่ก็แทบจะไม่เหลือแรง แผ่นอกบางกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการหายใจ ดวงตาคู่สวยคลอไปด้วยน้ำตาแค่เพียงเพราะได้เสร็จเป็นครั้งแรก

จีฮุนหอม . . . แบบที่เขาไม่เคยได้กลิ่นมาก่อน ยั่วยวน ชวนให้หลง และอยากครอบครองไว้แต่เพียงผู้เดียว จนเผลอคิดเข้าข้างตัวเองว่าน่าจะหอมยิ่งขึ้นเมื่อได้รักอีกคนมากกว่านี้ จนกลิ่นผสานเป็นหนึ่งเดียว

"คนเก่ง. . .ทนเพื่อพี่อีกนิดนึงนะครับ"

ควานลินก้มลงไปจูบปลอบอีกฝ่ายพลางถอดเสื้อของตนออกไปพร้อมๆกัน ร่างกายของคนที่เป็นผู้ใหญ่กว่าทำเอาจีฮุนใจเต้นเป็นระส่ำ ยิ่งควานลินดึงมือเล็กให้มาสัมผัสกับส่วนร้อนผ่าวอันแข็งขืน ใบหน้าหวานก็อดที่จะเห่อแดงไม่ได้ . . . แค่มือก็เกือบจะจับได้ไม่หมดแล้วแบบนี้เขาจะไหวมั้ย

"อื้มม แบบนั้นครับค่อยๆทำแบบที่พี่สอนเรา"
"ตะ แต่. . .ของลินมันใหญ่กว่า"

จีฮุนเอ่ยออกมาเบาๆจนควานลินอดหัวเราะเบาๆกับความไร้เดียงสาของอีกคนไม่ได้

"พี่จะพยายามอ่อนโยนกับเราครับ"
"อื้ออ"

เรียวขาค่อยๆถูกแยกออกจนเห็นช่องทางสีหวานที่ขมิบเชิญชวนอย่างไม่รู้ตัวให้ตนสอดใส่เข้าไป  ท่อนเนื้อแข็งขืนขยับถูตรงร่องนิ่มด้านนอกปาดเอาน้ำรักอีกคนไปใช้แทนตัวช่วยเพื่อสอดใส่ ส่วนหัวป้านค่อยๆกดวนนวดอยู่ตรงปากทางจนจีฮุนหลับตาปี๋เพราะกลัวสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป

"มองพี่ครับจีฮุน"

เสียงนุ่มเอ่ยขึ้นข้างหูซ้ำลงมาด้วยสัมผัสอบอุ่นข้างแก้มที่ทำให้อีกคนยอมเชื่อฟังโดยง่าย จีฮุนขยับไปจูบอีกฝ่ายอ้อนๆก่อนจะเผลอกัดริมฝีปากอีกฝ่ายเบาๆเมื่ออีกคนแทรกกายเข้ามาโดยไม่ทันตั้งตัว

"อื้อออ ลิน เจ็บ ฮึกก"
"ไม่เป็นไร ค่อยๆหายใจ"

คิ้วเข้มขมวดแน่นยามช่องทางอ่อนนุ่มของอีกคนรัดเขาเสียแทบขยับไม่ได้ หากเป็นคนอื่นเขาคงไม่ต้องสนใจว่าจะรู้สึกอย่างไร แต่พอเป็นคนสำคัญก็ต้องเป็นฝ่ายยอมทนเสียเองเมื่อทั้งภาพแล้วก็สัมผัสตรงหน้าทำเอาเขาเกือบเสร็จเสียด้วยซ้ำ

"อืมมจีฮุน อย่าเกร็ง"
"อ่าห์ ลิน . . . มันแน่นจัง"

ตนจับรั้งเอวบางไว้พลางขยับเข้าออกช้าๆให้อีกคนได้ปรับตัว มือค่อยๆขยับเสยผมที่ปรกหน้าออกเพื่อให้มองเห็นอีกคนชัดๆ จีฮุนดูน่ารักและเย้ายวนในขณะที่ร่างกายที่ขยับเติมเต็มซึ่งกันและกัน ดวงตาหวานที่ปรือตามองมายังเขา แถมร่างกายอ้อนแอ้นที่บิดเร่าทำเอาความคิดว่าจะถนอมอีกฝ่ายเมื่อครู่หายไป

ร่างสูงขยับกระทั้นกายเข้าหาเป็นจังหวะจนคนน้องขยับไหวไปตามแรง ท่อนเนื้อร้อนครูดไปกับช่องทางสีหวานจนเสียงครางดังขึ้นตามจังหวะการขยับตัวของคนด้านบน ซึ่งยิ่งขยับแนบชิดกันเท่าไหร่คนใต้ร่างก็ยิ่งหอมราวกับมีแรงดึงดูด

"อ๊ะ อื๊อออ มันลึก ลินช้าๆ อ๊ะ"

ตนค่อยๆเอื้อมกุมมือเล็กกดตรึงลงกับเตียงนิ่ม แล้วบดจูบลงกับริมฝีปากที่ปล่อยเสียงครางออกมาไม่หยุดหย่อน น้องหวานและอร่อยไปทั้งตัว จนคืนนี้อยากจะลองชิมซ้ำเสียหลายๆที ถึงจะเป็นครั้งแรก . . . แต่เขาก็ไม่สามารถอ่อนโยนได้อย่างที่ตั้งใจจริงๆ

ควานลินจับอีกฝ่ายพลิกตัวทั้งๆที่ยังเชื่อมกันก่อนดึงสะโพกมนให้สูงแล้วกระทั้นกายเข้าหาจนจีฮุนแทบทานแรงไว้ไม่อยู่หากอีกฝ่ายไม่รั้งไว้ จากที่เสียวเพราะอีกคนไม่ยอมผ่อนแรงในตอนแรกตอนนี้กลับรู้สึกมากกว่าเดิมเพราะท่านี้มันลึกเสียจนลืมทุกความเจ็บมีแต่เพียงความสุขสมจนชิงถึงฝั่งฝันไปก่อนอีกคน

ของเหลวถูกปล่อยออกมาเปรอะเปื้อนผ้าปูสีเข้มจนเจ้าของรู้สึกอายจนอยากจะร้องไห้แต่อีกฝ่ายก็ไม่ได้เบาแรงลงทั้งๆที่คนตัวเล็กเสร็จไปแล้ว ความคับแน่นยังคงแทรกเข้าออกไม่หยุดหย่อนจนใบหน้าหวานซุกลงกับหมอนเพื่อกลั้นเสียงคราง

ควานลินโน้มกายลงมากอดทาบอยู่ไม่ห่าง พลางจับให้อีกคนหันมารับจูบจนเสียงครางค่อยๆดังขึ้นในลำคอทั้งๆที่อีกคนยังกดจูบอยู่เพราะร่างสูงโหมกายกระแทกใส่จนสุดท้ายก็ปลดปล่อยน้ำรักออกมาจนจีฮุนเสียววาบในช่องท้อง

ควานลินกดแช่กายในร่างอ่อนแรงของอีกคนที่ฟุบลงกับเตียงพลางจูบที่หลังคอย้ำๆกลิ่นหอมชนิดที่ยากจะห้ามใจ ตนขบเม้มไหล่เนียนจนเกือบถึงหลังคอซึ่งทำเอาให้ชวนคิดว่าตีตราจองเป็นเจ้าของเลยดีหรือไม่ แต่เสียงครางอู้อี้ดังจากคนใต้ร่างเรียกสติให้หยุดความคิดนั้นก่อนตนจะเริ่มขยับอีกครั้งจนจีฮุนรู้สึกถึงของเหลวที่ไหลเยิ้มออกมาไม่หยุดจากช่องทางของตน

"ล ลิน . . . หยุดก่อน"
"พี่เคยบอกเราว่ายังไงครับ . . . "

ริมฝีปากหนากดจูบข้ามขมับชื้นของอีกคนแล้วเลื่อนมาหอมแก้มนิ่ม

"ต่อให้เราห้าม...พี่ก็จะไม่หยุด"

.
.
.
.
.

talk
น้องยังเด็ก เบาๆกับน้องหน่อย
อ่านแล้วเจอกันในแทค #รอวฟวหลินฮุน ขอบคุณค่ะ ♥










Friday, March 15, 2019

[OS] MY PET IS . . .


Pairing : Kuanlin x Jihoon
NC 18+
บางส่วนไม่ได้อิงตามในเรื่อง100%นะคะ เราเขียนตามที่เราอยากค่ะ
ส่วนNCถ้าเริ่มไม่โอเคช่วงไหนก็กดออกเองเลยนะคะ
แต่ถ้าถูกใจก็ฝากrt+หัวใจในทวิตให้ทีนะคะ เลิฟๆค่ะ
ส่วนแทคอันนี้คับ #รบฮรส
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx


"ควานลินวันนี้ก็สุดยอดไปเลยนะ"

สาวๆเอ่ยชมพลางหัวเราะคิกคักเมื่อดาวเด่นประจำทีมควิดดิชหันมาให้ความสนใจ แต่ควานลินก็ทำแค่เพียงโบกมือแล้วยิ้มตอบเพื่อนในห้องพักรวมของฮัฟเฟิลพัฟก่อนจะเดินตรงกลับไปยังห้องตัวเอง

อุปกรณ์ควิดดิชต่างๆถูกวางทิ้งไว้ปลายเตียงก่อนจะตามด้วยเจ้าของที่ค่อยๆแผ่ตัวลงบนเตียงนุ่มด้วยควาเหนื่อยอ่อน การแข่งขันวันนี้เรียกได้ว่ากินพลังเขาไปเยอะทีเดียว แต่ทุกอย่างก็ออกมาดีเกินคาด

เปลือกตาค่อยๆปิดลงก่อนจะรู้สึกถึงสัมผัสชื้นๆที่ริมฝีปาก ลิ้นเล็กเลียลงบนกลีบปากเขาย้ำๆจนต้องยอมลืมตาขึ้นมาดูตัวการ

แมวนัยน์ตาสีไพลินกำลังจ้องมองเขานิ่งๆ ภาพของเขาที่สะท้อนในตาคู่สวยทำเอาเขาเผลอลืมที่จะดุเจ้าตัวเล็กไปวูบนึง จนกระทั่งเริ่มโดนก่อกวนอีกครั้งเมื่อลิ้นเล็กไล่เลียไปตามริมฝีปาก ปลายจมูก แล้วก็แก้มของเขา

"พี่จีฮุน...ผมง่วงแล้ว"

ควานลินบ่นอู้อี้เพราะเขาเหนื่อยจริงๆกับกิจกรรมวันนี้ แต่คำพูดของเขาดูจะทำให้สัตว์เลี้ยงของตนดูหัวเสียไม่น้อย

.
.
.

"ง่วงแล้วจริงๆหรอ..."

เสียงใสถามขึ้น...ส่วนเจ้าของเสียงนั้นก็คือเจ้าแมวตัวเล็กในตอนแรกที่ตอนนี้กลับกลายร่างเป็นคน . . .ใช่สัตว์เลี้ยงของเขาเป็นแอนนิเมจัส และมีแค่เขาเท่านั้นที่รู้

ร่างเล็กที่นอนทาบเขาอยู่ขยับเบียดกายออดอ้อนไม่ต่างกับตอนที่เป็นแมว ซึ่งเป็นอะไรที่ควานลินแพ้เหลือเกิน มือค่อยๆขยับลูบตามแผ่นหลังไล่ไปยังเอวคอดแล้วก็สะโพกกลมกลึงของอีกคนซึ่งจีฮุนก็ไม่ได้บ่นอะไรเพราะชอบสัมผัสของอีกคน

"มาอ้อนในร่างนี้ขี้โกงนี่"
"โกงอะไร...กะจะให้รางวัลที่วันนี้คว้าถ้วยให้ฮัฟเฟิลพัฟได้แท้ๆ"

ริมฝีปากอิ่มจรดจูบอ้อนย้ำๆกับริมฝีปากของร่างสูงเขาจนต้องใจอ่อน ควานลินปล่อยให้เจ้าแมวน้อยทำตามใจ ทั้งมือเล็กที่ค่อยๆแกะเครื่องแบบเขาอย่างใจเย็น ทั้งริมฝีปากที่ป้อนจูบไม่หยุดจนต้องยอมเผยอริมฝีปากให้อีกคนรุกล้ำ ไม่รู้ว่าเพราะเป็นแมวหรือเปล่าถึงได้ใช้ลิ้นเก่งขนาดนี้. . .

"อืมม. . .ลินอยากทำอย่างอื่นมากกว่านอนหรือยัง"

จีฮุนถามขณะเอื้อมมือไปลูบไล้ส่วนล่างเพื่อปลุกอารมณ์อีกคน แน่นอนถึงขนาดนี้แล้วเขาก็ต้องอยากทำอย่างอื่นมากกว่าอยู่แล้ว

เด็กน้อยพยักหน้าให้กับสัตว์เลี้ยงของตนก่อนจะรั้งอีกฝ่ายเข้ามาจูบ มือหนาเอื้อมปลดอาภรณ์อีกฝ่ายทิ้งลงข้างตัวจนผิวสีน้ำผึ้งของอีกฝ่ายกระทบกับแสงเทียน

ริมฝีปากไล่จากลำคอระหงลงมาที่แผ่นอกบาง ขบเม้มผิวกายเนียนละเอียดขึ้นรอยจนเป็นที่พอใจ เรียวลิ้นร้อนไล้วนรอบฐานอกสีหวานจนชุ่มก่อนจะขบเม้มยอดอกจนเจ้าของกายครางอื้อ

"อื้มมม กัดแรงไปแล้ว"

มือเล็กค่อยๆจิกบนผมสีเข้มเพื่อระบายอารมณ์ที่เพิ่มสูงพลางบดกายลงกับหน้าตักอีกคนจนควานลินแทบจะหมดความอดทน จีฮุนรู้สึกถึงส่วนแข็งขืนของอีกฝ่ายที่ดุนดันเบื้องล่างของเขาจนอดที่จะแซวไม่ได้

"ออกกำลังมาแล้วยังเป็นขนาดนี้เลยนะ..."
"ก็พี่ยั่วขนาดนี้ สงบก็แย่แล้วครับ"

จีฮุนยิ้มน้อยๆก่อนจูบอ้อนอย่างน่ารักผิดกับครั้งแรก ริมฝีปากอิ่มค่อยๆจูบต่ำลงเรื่อยๆซึ่งก็ไม่ลืมที่จะทิ้งรอยไว้เช่นกัน ก็คนตรงหน้าเขาฮอทแค่ไหนเขารู้ดีก็ต้องหวงทำรอยทิ้งไว้เป็นธรรมดา

มือเล็กลูบไล้หน้าท้องที่เป็นลอนสมกับเป็นนักกีฬาอย่างหลงใหลขณะที่พยายามใช้ปากปลดกางเกงอีกคน ดวงตาคู่สวยมองส่วนแข็งขืนดูอยากจะออกมาทักทายเต็มทีเพราะดุนดันกับชั้นในตัวบางจนขนาดเขาที่เห็นบ่อยๆยังอดเขินไม่ได้

จีฮุนลอบเลียปากเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆจูบเม้มส่วนนั้นผ่านผิวผ้าจนชื้นเป็นวง พลางค่อยๆดึงร่นลงมาจนดีดผึ่งเฉียดใบหน้าเขา

"อืมม....ลินขอลองอะไรได้ไหม พิเศษสำหรับวันนี้เลย"
"เอาสิครับ"

จีฮุนตัดสินใจกลายร่างคืนเป็นแมวก่อนจะมองอีกฝ่ายตาแป๋ว ซึ่งควานลินถึงกับเม้มปากแน่นที่เห็นอีกคนทำแบบนี้เพราะจินตนาการของเขาต่อสิ่งที่อีกคนกำลังจะทำมันเตลิดไปถึงไหนต่อไหน

อุ้งเท้าเล็กแตะลงที่ส่วนแข็งขืนของอีกคนอย่างระวังแล้วค่อยไล้เลียจากส่วนหัวย้ำๆจนของเหลวสีน้ำนมค่อยๆปริ้มออกมาพลางค่อยๆไล้เลียตามความยาวของอีกคนขึ้นลง จนควานลินเกร็งไปทั้งกายเพราะสัมผัสแปลกๆที่ต่างกับตอนที่อีกฝ่ายใช้ร่างคนทำให้ทำเอาแทบคลั่ง

"อืมม พี่ครับ มันแปลกๆ. . .อ่าห์"

คำว่าแปลกๆของอีกฝ่ายไม่ได้ทำให้คนตัวเล็กยอมหยุดแต่อย่างใดแต่กลับยิ่งตวัดเลียน้ำนมจากส่วนปลายอย่างเอร็ดอร่อย แถมยังปล่อยให้เขี้ยวเล็กๆครูดลงกับส่วนไหวขณะพยายามปรนเปรอร่างสูง จนควานลินแทบอยากจะจับอีกฝ่ายกดลงกับเตียงให้รู้แล้วรู้รอดหากอยู่ในร่างคน

"คืนร่างหน่อย...ผมไม่ไหวแล้ว"

จีฮุนยอมทำตามที่ขอเพราะยังไงเขาก็อยากให้อีกคนเสร็จในตัวเขามากกว่า แต่ที่พิเศษไม่ใช่แค่เมื่อครู่ แต่กลับเป็นอะไรต่อจากนี้ต่างหาก

"พี่จีฮุนทำไม?"
"ทำไมอะไรล่ะ ไม่ชอบหรือไง . . . อ๊ะ อื้ออ"

โคตรน่ารักแถมโคตรยั่ว...เขาที่แพ้ทั้งแมว . . . แพ้ทั้งคนรัก แน่หล่ะถ้ามาในร่างแบบนี้เขาจะหนีไปไหนพ้น

จีฮุนนั่งทับส่วนแข็งขืนให้แทรกเข้าไประหว่างร่องนิ่ม มือหนาค่อยๆประคองเอวบางไว้ก่อนเอื้อมไปทางด้านหลังแล้วสัมผัสกับหางแมวขนาดพอดีตัวที่อีกคนยังคงเหลือไว้. . .รวมถึงหูแมวน่ารักๆที่สั่นระริกยามเขาสอดกายเข้าไปยังช่องทางอุ่นร้อนที่รัดเขาแน่นเสียจนแทบจะปลดปล่อยตั้งแต่ตอนแรก

"ร้าย. . ."
"รางวัลพิเศษสำหรับวันนี้ไง"

ร่างเล็กค่อยๆขยับทีละน้อย ความคับแน่นถูกกายของเขาบีบรัดซึ่งดูจะขยับได้ยากเมื่อไม่ได้เบิกทาง ก้านนิ้วเรียวถูกสอดเข้าไปในโพรงปากอิ่มซึ่งจีฮุนค่อยๆเลียจนนิ้วอีกฝ่ายชุ่มอย่างรู้งานก่อนจะถูกป้ายลงกับปากทางหวังให้เป็นตัวช่วย

"อ๊ะ อื้ออ ทำไมใหญ่ขนาดนี้...เข้าไปหมดหรือยัง"
"อืมม อีกนิด"

วงแขนแกร่งกอดร่างเล็กไว้แน่นก่อนจะเริ่มขยับกระทั้นร่างที่อยู่บนร่างของตนจนกระตุก เมื่อเห็นว่าหูแมวที่โผล่พ้นเรือนผมอีกคนดูจะลู่ลงเพราะความเสียวก็ยิ่งอดที่จะหยอกล้อกระแทกกายเข้าหาแรงกว่าเดิมไม่ได้

"อื้ออ ควานลิน แรงอีก"
"แรงจะแย่แล้ว...อืมม"

ควานลินพลิกตัวอีกคนลงกับเตียงขยับสะโพกกระแทกร่างตรงหน้าจนไหวไปตามแรง เสียงครางหวานดังขึ้นเรื่อยๆโดยไม่มีท่าทีสนใจว่าใครจะได้ยิน หางยาวค่อยๆพันรอบแขนอีกคนเมื่อสะโพกหนาสวนขึ้นใส่ร่างใต้กายพลันเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆจนเสี่ยงเตียงลั่นเอี๊ยดอ๊าด

เรียวขาเกี่ยวกระหวัดรอบเอวอีกฝ่ายให้สะโพกขยับเข้ามาแนบชิดจนกลืนท่อนเนื้อเข้าไปได้ทั้งหมด ปลายเล็บจิกลงบนแผ่นหลังกว้างยามริมฝีปากกดจูบลงกับใบหูนิ่มขบเม้มไล้เลียจนจีฮุนครางด้วยความเสียวอย่างช่วยไม่ได้

"อย่ารัดแน่นสิครับ..."
"อ อื้ออ มันเสียวนี่"

ควานลินจับขาอีกฝ่ายขึ้นพาดไหล่แล้วแทรกกายเข้าไปลึกกว่าเดิมจนกระแทกจุดกระสันจนดวงตาคู่สวยคลอไปด้วยน้ำตาแห่งความสุขสม

"อ๊ะ ะ อืออ ควานลินตรงนั้นแรงๆ"
"อ่าหห์ พี่แม่ง อย่ารัดแรงขนาดนี้สิ"
"อ่าาห์ แฮ่ก ก เสียว อ๊ะ อื้ออ แบบนั้น อ๊ะ อ๊ะ"

เสียงครางดังระงมปนเปไปกับเสียงเนื้อกระทบกัน ยิ่งสีหน้าของอีกคนที่ใกล้จะถึงในตอนนี้ทำเอาเขาอดที่จะก้มลงไปป้อนจูบไม่ได้ เรียวลิ้นสลับกันเกี่ยวกระหวัดดุนดันอย่างไม่มีใครยอมใคร ควานลินเร่งจังหวะโหมกายกระแทกใส่อีกคนจนในที่สุดร่างทั้งสองต่างกระตุกเกร็งและรับรู้สึกสัมผัสอุ่นวาบที่ช่องท้อง

ริมฝีปากต่างฝ่ายต่างกดจูบย้ำๆซึมซับถึงความรู้สึกในตอนนี้ก่อนจะละออกมาช้าๆแต่ยังคงฝังกายอยู่ในร่างอีกคน มือหนาค่อยๆปัดเรือนผมที่ปรกใบหน้าสวยออกก่อนจะจูบปลอบลงที่หว่างคิ้วแล้วเปลี่ยนไปงับหูแมวน่ารักๆของอีกคน

"น่ารัก...พี่ทำแบบนี้ได้ก็ไม่บอกตั้งแต่แรก"
"ทำบ่อยก็ไม่พิเศษสิ แล้วเดี๋ยวเราก็เบื่อไปหาสาวๆพวกนั้น..."
"จะไปไหนได้ไงรัดแน่นขนาดนี้"

จีฮุนมองอีกฝ่ายตาโตก่อนจะฟาดลงที่แขนเบาๆจนควานลินแกล้งโอดครวญ

"ทะลึ่ง!"
"หมายถึงหางนี่ต่างหากละครับ รัดแขนผมจนเป็นรอยแล้วเนี่ย"
"แน่หรอ..."
"ไม่แน่ใจ . . . ลองใหม่ได้ไหม?"

จีฮุนพยักหน้าน้อยเมื่อได้ยินคำถามอีกคน ส่วนเด็กหนุ่มก็ยิ้มร้ายกับคำตอนก่อนจะเริ่มขยับเนิบช้าอีกครั้ง











Tuesday, February 19, 2019

[cut] Cotton Candy Clouds : 28 Valentine's Day



"งั้นพี่งอนก็ได้ครับ . . . ง้อพี่หน่อยคนดี"

รักขยับไปนั่งพิงโต๊ะแล้วมองอีกฝ่ายที่ยังคงอยู่ในชุดเดิมทั้งๆที่บอกว่าจะไปเปลี่ยน คงจะดีใจมากที่ได้ดอกไม้จากเขาจนลืมเรื่องที่จะทำไปหมด. . . เนี่ยน่ารักอีกแล้ว

เก้าหันไปวางโหลดอกไม้ให้อยู่ในมุมปลอดภัย ก่อนจะเช็คดูช็อคโกแลตว่าอยู่ในอุณหภูมิที่เหมาะสมพอที่จะทำอะไรอย่างที่ยี่บอกได้ไหม . . .

นิ้วเล็กค่อยๆปาดของเหลวสีเข้มจากช้อนจนเปรอะปลายนิ้วก่อนจะหันไปจ่อใกล้ริมฝีปากอีกฝ่าย ตากลมโตจ้องกดดันคนรักเพราะไม่ยอมทำอะไรอย่างทีเขาคิดเสียที ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากันแน่นก่อนจะยอมเอ่ยความต้องการออกมาเสียงแผ่ว

"รัก...ชิมเก้าที"

รักยิ้มเล็กน้อยก่อนจรดริมฝีปากกับปลายนิ้วอีกคนแล้วออกแรงดูดเบาๆจนคนเชิญชวนหน้าแดงไปถึงไหนต่อไหน เรียวลิ้นค่อยๆกวาดสิ่งที่เปรอะบนนิ้วคนรักออกก่อนแลบเลียริมฝีปากแล้วมองสบตาอีกคน

"เราอยากให้พี่ชิมตรงไหนอีก. . ."

รักอุ้มคนตัวเล็กขึ้นนั่งตรงเค้าท์เตอร์ก่อนแทรกกายยืนอยู่ตรงหว่างขาอีกคนที่ตอนนี้เสื้อเชิ้ตที่สวมอยู่นั้นเลิ่กขึ้นไปถึงไหนต่อไหนจนเห็นส่วนน่ารักของอีกฝ่ายที่ไม่มีอะไรปกปิดไว้

เก้าอยากที่จะตอบแต่ก็รู้สึกเขินจะแย่ถ้าจะต้องพูดออกมาตรงๆ จนรักรอฟังคำตอบไม่ไหวค่อยๆปลุดกระดุมชุดคนตรงหน้าออกทีละเม็ดเพื่อฆ่าเวลา

"ถ้าเราไม่ตอบ...งั้นพี่ขอชิมทั้งตัวเลยนะครับ"
"อื้ออ"

ใบหน้าสวยเชิดขึ้นยามที่รักค่อยๆกดจูบตามไหล่เนียน ขบเม้มทิ้งรอยเล็กๆประปรายแบบที่หวังว่าจะไม่ทำให้อีกคนเดือดร้อน เสียงครางของคนรักในตอนนี้นั้นหวานกว่าช็อคโกแลตเมื่อครู่ที่ได้ชิมเสียอีก

รักสบโอกาสนำช็อคโกแลตมาป้ายกับยอดอกสีหวาน อุณภูมิอุ่นๆทำเอาคนตัวเล็กสะดุ้ง ยิ่งริมฝีปากที่ครอบตามลงมาไล้เลียวนรอบฐานทั้งยังขบเม้มสะกิดตรงยอดอกทำเอาในหัวขาวโพลนไปหมด มือเล็กทำได้เพียงขยุ้มผมสีเข้มของอีกคนเพื่อระบายอารมณ์


"รัก...อื้อ เสียว"

เสียงท้วงดูจะไม่ได้ผลเมื่อริมฝีปากค่อยๆขยับย้ายมาอีกข้างออกแรงดูดเบาๆจนขึ้นเสียงจ๊วบจนใบหน้าของเก้าเห่อร้อนด้วยความเขินอาย สัมผัสร้อนของฝ่ามือค่อยๆลูบไล้ไปตามผิวกายนุ่มมือก่อนจะรูดรั้งส่วนน่ารักไปพร้อมๆกัน

มือเล็กจิกลงบนบ่าเมื่อรู้สึกเกร็งไปทั้งร่างเพราะความรู้สึกดีที่อีกฝ่ายมอบให้ ทั้งริมฝีปากค่อยๆจรดไล่ลงมายังหน้าท้องแล้วขบเม้มเนื้อนิ่มเบาๆจนมาถึงส่วนไหวทำเอาเก้าแทบจะเสร็จอยู่แล้ว

ช็อคโกแลตถูกปาดลงอีกครั้งบนปลายยอดแต่ก็ค่อยๆไหลปนกับน้ำนมสีหวานที่หลั่งออกมาจนดูคล้ายขนมเลิศรสสำหรับอีกคน

รักจูบเม้มส่วนปลายก่อนค่อยๆละเลียดชิมทีละน้อย ความจริงตัวน้องหวานโดยไม่ต้องพึ่งความหวานจากช็อคโกแลตใดๆซึ่งท่าทางก็ดูจะเอร็ดอร่อยจนเจ้าของร่างยกมือขึ้นมาปิดตาอีกฝ่ายที่ส่งสายตามาแบบไม่ปิดบังความต้องการเลยเสียนิด

รักจับมืออีกคนให้กดลงกับหน้าขาเพราะเขาไม่อยากพลาดดูสีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยอารมณ์อีกฝ่าย เก้าขยับแอ่นสะโพกเข้าหาโพรงปากอีกคนพลางบีบมืออีกฝ่ายแน่นระบายความเสียวซ่าน

"เก้าจะไม่ไหวแล้ว รัก อ๊ะ อื้ออ"

ท่อนเนื้อสีหวานกระตุกเกร็งคล้ายจะปลดปล่อยยามอีกฝ่ายขยับเร่งจังหวะ รักมองอีกคนอย่างรู้ทันก่อนจะกดแช่กายน้องไว้ในโพรงปากตนแล้วดูดแรงๆจนอีกฝ่ายปลดปล่อยออกมา

"อื้อออ"
"หมดแรงหรือยัง...พี่จะได้ให้เรากินของพี่บ้าง"
"ทะลึ่ง..."
"ใครกันแน่...มาชวนแต่ดันเขินเองซะก่อน"

รักกดจูบย้ำๆกับต้นขาด้านในก่อนจะทิ้งรอยเอาไว้แบบชัดเจนเพราะยังไงตรงนี้ก็มีเพียงแค่เขาที่เห็นได้คนเดียว ก่อนจะยันกายขึ้นแล้วมอบจูบให้คนในอ้อมแขน รสเฝื่อนๆของน้ำนมที่อีกคนหลั่งออกมายังติดอยู่ที่ริมฝีปากแต่เก้าก็รับรสจูบของดอีกคนด้วยความเต็มใจ

"เป็นไง...ช็อคโกแลตของเรา. . .พี่ทำเองเลยนะครับ"
"ฮือ เก้าจะร้องไห้จริงๆแล้วนะ อย่าแกล้งกันสิ แค่นี้ก็เขินจะแย่แล้ว"

รักอมยิ้มก่อนจะหอมแก้มใสของอีกคน เพราะที่พูดก็แค่อยากแหย่อีกคนจริงๆนั่นหล่ะ จังหวะนั้นเก้าเอื้อมมือไปปลดกระดุมเสื้ออีกฝ่ายตามด้วยกางเกง ส่วนที่คับพองของอีกคนดุนดันชั้นในสีเข้มจนเก้าต้องแอบกลืนน้ำลายก่อนจะสัมผัสผ่านเนื้อผ้าเบาๆจนรักครางต่ำในลำคอ

เก้าสาวรูดส่วนนั้นของอีกคนเนิบช้าก่อนจะนำมาจ่อเข้ากับปากทางแล้วค่อยๆดันเข้าไปยังโพรงสีหวาน

"อื้มมม  ช่วยเก้าหน่อย"

สะโพกค่อยๆขยับสานเข้าหาอีกคนที่ละน้อยเพราะกลัวอีกคนจะเจ็บที่ไม่ได้เบิกทางก่อน ช่องทางหวานรัดแน่นจนรักอขยับแทรกกายได้ยาก...แน่นอย่างกับเพิ่งเคยทำด้วยกันเป็นครั้งแรก มือหนาขยำก้อนเนื้อกลมเบาๆให้อีกคนได้ผ่อนคลายก่อนจะรั้งสะโพกอีกฝ่ายเข้ามาแนบชิดกว่าเดิมแล้วกระทั้นกายเข้าหาเป็นจังหวะให้ส่วนที่เหลือเข้าไปอย่างใจเย็นจนเก้าสามารถรับเอากายร้อนของเขาเข้าไปได้หมด

"อื้ออ ลึกไปแล้ว"
"พี่กะแรงไม่ถูกนี่หน่า เรารัดพี่แน่นขนาดนี้"

เก้าเบะปากนิดก่อนเอื้อมแขนไปกอดคล้องคออีกคน ส่วนรักก็ได้แต่จูบอ้อนๆหวังให้อีกฝ่ายพอใจทั้งจูบ แล้วก็จังหวะที่กำลังเคลื่อนกายเข้าออกในตัวเองคน

"อื้มม เร็วหน่อยได้มั้ย"
"ใจเย็นสิครับคนดี"

รักขยับเร่งจังหวะตามที่อีกคนขอจนขาเรียวต้องเกี่ยวรั้งเอวสอบเข้ามาแนบชิดเพราะร่างกายขยับไปตามแรงอีกคน

"อืมม พอมั้ย"
"เร็วอีก... อ๊ะ ๆ อื้อออ รัก"

รักจับเอวคอดของอีกคนแล้วขยับเร่งจังหวะจนของที่วางอยู่บนเค้าท์เตอร์สั่นไหวไปเพราะแรงที่กระทั้นเข้าหาอีกฝ่าย แขนเล็กผละออกจากลำคออีกคนก่อนจะเอนกายนอนราบไปกับเค้าท์เตอร์อย่างช่วยไม่ได้เพราะความรู้สึกจุกเสียดและเสียวมากๆในช่องท้องจนแรงแทบจะหมดแรง รักจูบไปตามแผ่นอกที่ขยับขึ้นลงตามจังหวะหายใจของอีกคน ขบเม้มยอดอกสีหวานที่ชูชันจนรู้สึกเสียวไปทั้งตัว

"อ่าา เก้า อย่าเกร็ง"
"ไม่ไหวนี่ อื้ออ อืมมม"

มือหนาชักรูดแก่นกายของคนใต้ร่างทำเอามือเล็กปัดป่ายไปทั่วก่อนจะจิกลงที่แผ่นหลังอีกคนระบายอารมณ์ เสียงครางหวานดังกระเส่าเร่งให้รักขยับเร่งจังหวะ

"อื้ออ รักตรงนั้น อ๊ะ เก้าจะถึง"
"ปล่อยออกมาเลยครับ"

รักอมยิ้มน้อยๆก้มลงไปจูบปลอบใบหน้าชื้นเหงื่อของอีกคน ขยับกระทั้นกายเข้าหาจุดที่อีกฝ่ายบอกว่าไม่ไหวก่อนจะปลดปล่อยจนล้นออกมาจากช่องทางงที่รัดแน่นแม้ยังไม่ได้ถอนกายออก

"อื้ออ...รักนะ มากๆเลย"
"พี่ก็รักเราครับ"
"ขอโทษนะ ตอนแรกตั้งใจจะทำให้แท้ๆ..."
"แค่นี้พี่ก็ทั้งรัก ทั้งหลงเราจะแย่แล้วครับ"
"อื้ออ ปีหน้าขอแก้ตัวนะ..."
"ไม่เห็นต้องรอปีหน้าเลย ตอนนี้เลยก็ได้นะ"

รักค่อยๆขยับช้าๆจนเก้าจ้องอีกคนตาเขม็งเพราะรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้ล้อเล่นก่อนจะยกช่วงเวลาทั้งเช้าให้กับอีกคน






Saturday, February 9, 2019

[cut] Cotton Candy Clouds : 27 Always you


รักโอบเอวอีกฝ่ายที่นั่งคร่อมเขาอยู่ด้วยความเต็มใจ ทั้งรสจูบที่ไม่ประสีประสาแถมคำพูดอีกฝ่ายที่ชวนให้คิดเมื่อครู่ทำเอาเขามีอารมณ์ขึ้นมาเฉยๆ

มือเล็กค่อยๆแกะกระดุมเสื้ออีกฝ่ายออกพลางลูบไล้ไปตามผิวกายที่ผ่านพ้นเนื้อผ้าออกมา พร้อมป้อนจูบไปด้วยในเวลาเดียวกัน

เสียงครางต่ำของคนใต้ร่างทำเอาคนเด็กกว่าได้ใจก่อนสัมผัสที่มอบให้ดูจะร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ ฟันคมขบเม้มไปตามกลีบริมฝีปากอิ่มของอีกคน สลับกับเรียวลิ้นที่ไล้เลียหยอกเย้าจากภายนอก ก่อนค่อยแทรกเข้าไปกวาดต้อนอวัยวะเดียวกัน

สะโพกมนกดบดเบียดกับส่วนแข็งขืนของอีกฝ่าย เสียดสีผ่านผิวผ้าหนาที่ดูจะขัดใจเก้าไม่น้อย จนต้องเอื้อมมือไปปลดเข็มขัดกางเกงของอีกคน โดยที่เก้าดูจะไม่สนห้องพักที่เกือบ70%นั้นเป็นกระจใสเลยเสียนิด

"อืมม เก้าครั..."

คำพูดของอีกคนขาดหายเมื่อเก้าประกบจูบลงมาอีกครั้งและอีกครั้ง รักค่อยๆปลดกระดุมเสื้ออีกฝ่าย ลูบฝ่ามือหนาไปตามแผ่นอกบาง กดคลึงยอดอกสีหวานที่ชูชันด้วยแรงอารมณ์ก่อนจะครอบปากลงไปลิ้มลอง

"อ๊ะ อื้ออ รักกก . . . เก้าเสียว"

มือเล็กจิกลงที่กลุ่มผมสีเข้มระบายอารมณ์ แอ่นอกเข้าหาอีกคนตามสัญชาตญาน แล้วปล่อยให้เสียงครางหวานหลุดออกมาจากริมฝีปาก โดยไม่ลืมที่จะบดสะโพกลงกับตักคนตรงหน้า จนความอดทนของคนแก่กว่าหมดลง

รักดึงรั้งกางเกงของคนตัวเล็กออกพร้อมกับชั้นในตัวบางที่ชุ่มไปด้วยความต้องการของอีกฝ่าย เขากอบกุมส่วนน่ารักของอีกคนไว้กับของตัวเองก่อนดึงมือเล็กมาจับทาบแล้วรูดรั้งไปพร้อมกัน

"เปียกไปหมดเลยนะครับ..."
"ของตัวเองก็เหมือนกันหล่ะน่า"

ส่วนแข็งขืนนั้นร้อนระอุยามเสียดสีกันแค่เพียงข้างนอก ความอ่อนนุ่มของฝ่ามือค่อยๆดึงอารมณ์ให้ไปถึงจุดสูงสุดก่อนจะปลดปล่อยออกมาพร้อมๆกันจนเปรอะเลอะเต็มมือ

"งื้อ..."
"ไม่ต้องมางื้อเลยครับ แสนซนจริงๆ"
"ปฏิเสธสิว่ารักไม่ชอบแบบนี้..."

เก้าเบะปากน้อยๆก่อนจะโดนอีกฝ่ายประกบจูบด้วยความหมั่นเขี้ยว รักพยายามดันตัวอีกฝ่ายให้นอนเอนลงเพื่อไปขั้นต่อไปแต่เก้ากลับฝืนแรงไว้ ก่อนจะหยัดกายขึ้นแล้วจับท่อนเนื้ออีกคนจ่อกับปากทางของตน

"ให้เก้าลองนะ..."
"เราจะทำให้พี่เป็นบ้าอยู่แล้วรู้ไหม..."
"เก้าไม่รู้...แต่จะรับผิดชอบเอง"

เก้าจูบอ้อนๆพร้อมพยายามส่งแก่นกายอีกคนเข้าไปยังช่องทางนุ่มของตน ใบหน้าสวยเชิดขึ้นปล่อยเสียงครางหวานยามความคับแน่นค่อยๆแทรกเข้ามา

"อื้มม...ไม่ไหวไม่เป็นไรนะครับ"
"ไหว...อื้ออ"
"อ่าาห์ . . .เก้า"

สะโพกมนกดลงที่ละน้อยช่องทางสีหวานค่อยๆกลืนกินแก่นกายอีกคน ซึ่งตอนนี้รักดูจะทนไม่ไหวแล้วเมื่อช่องทางนุ่มตอดรัดเขาจนเกือบจะเสร็จเสียด้วยซ้ำ พลางจับขยำสะโพกนิ่มอีกคนรั้งไว้แล้วขยับสวนเบาๆจนคนข้างบนต้องร้องครางออกมา

เพราะไม่ได้สัมผัสกันมาเกือบสัปดาห์ทำเอาช่องทางด้านหลังคับแน่นราวกับว่าเป็นครั้งแรกก็ไม่ผิด
มือเล็กจับไหล่กว้างพยุงตัวก่อนค่อยๆขยับสวนเนิบช้าจนท่อนเนื้ออีกคนเริ่มผลุบเข้าออกในกาย ทั้งความร้อนระอุและความแข็งขืนทำเอาเก้าเกือบละลายจนแทบจะหมดแรงไปเสียตั้งแต่ต้น

รักดึงเสื้อเชิ้ตที่น้องสวมอยู่ออกจนไม่มีอะไรมาปิดบังเรือนร่างนวลเนียนข้างหน้า มีเพียงกายเปล่ากับสร้อยเส้นสำคัญทั้งสองที่ขยับไปตามแรงอีกคน ริมฝีปากกดจูบไปตามแผ่นอกทิ้งรอยเอาไว้ประปรายโดยลืมไปเสียสนิทว่าที่น้องต้องพักงานก็เพราะรอยพวกนี้ แต่มาถึงจุดนี้เขาก็ไม่สนอะไรแล้วนอกจากความต้องการของตน

รักขยับเร่งจังหวะเล็กน้อยจนเก้าต้องเม้มปากแน่นเมื่อความเสียวกระสันค่อยๆเพิ่มขึ้นเมื่อคนรักเริ่มขยับกายจนเขาไหวไปตามแรง

"อื้ออรัก เบาๆหน่อย"
"เรายั่วก่อนเอง...ไหนบอกจะรับผิดชอบไง"
"อ๊ะ อื้อออ"

เสียงเนื้อกระทบกันดังคลอไปกับเสียงครางหวานเมื่อทั้งคู่ต่างไม่มีใครยอมใครในบทรักครั้งนี้ รักขยับกระแทกจุดกระสันจนเสียงน้องดังไปถึงไหนต่อไหน มือหนารูดรั้งส่วนน่ารักของอีกคนจนเก้าปลดปล่อยออกมาในที่สุด ถึงเสร็จไปแล้วแต่เก้าก็ยังรัดตัวตนเขาไว้แน่น รักสวนกายเข้าไปอีกสองสามครั้งก่อนเก้าจะรู้สึกถึงสัมผัสอุ่นวาบในกายตน

"อื้ออ...ร้อน"
"หมดแรงแล้วหรอครับ"
"เหลือแรงไว้เที่ยวบ้างสิ..."
"แต่เราชวนพี่เล่นที่นี่เองนี่หน่า...อีกรอบนะ"

เก้าถอนหายใจออกมาเบาๆแต่ก็ยอมตามใจอีกคนเพราะตนก็ต้องการไม่ต่างกัน เก้าดึงมืออีกฝ่ายที่เปรอะน้ำรักของตนขึ้นมา ก่อนจะค่อยๆไล้เลียทำความสะอาดไปตามร่องนิ้วโดยเน้นที่นิ้วกลางเป็นพิเศษ ริมฝีปากสีสดค่อยๆดูดปลายนิ้วเรียวจนขึ้นเสียง รักที่มองกระกระทำยั่วเย้าของอีกคนก็ปล่อยให้อีกคนทำตามใจทั้งๆที่ส่วนไหวเริ่มแข็งขืนขึ้นมาอีกครั้ง

"อุ้มหน่อย..."

เก้าเอ่ยอ้อนซึ่งรักก็สนองเป็นอย่างดี คนตัวเล็กถูกอุ้มไปใกล้หน้าต่างมากกว่าเดิมทั้งๆที่กายยังเชื่อมอยู่ รักค่อยๆเริ่มขยับเข้าออกช้าๆพลางจ้องใบหน้าสวยของอีกฝ่ายไปด้วยราวกับอยากหยุดช่วงเวลานี้ไว้

เก้าขยับไปจูบริมฝีปากอีกคนแผ่วเบาก่อนจะประคองใบหน้าคมไว้ให้มองสบตาตน


"พี่รัก...มีอะไรหรือเปล่าครับ"
"พี่แค่รักเรามากๆ...แล้วก็ดีใจที่มีเราอยู่ข้างตัวพี่แบบนี้"
"เก้าก็รู้สึกแบบเดียวกันครับ"
.
.
.
.

รักก้มลงไปจูบตอบอีกฝ่ายแล้วปล่อยให้บทรักดำเนินไปเรื่อยๆจนอีกคนผลอยหลับไป



PS. หวังว่าจะชอบกันนะคะ อย่าลืมไปเม้นในจอยเป็นกำลังใจ
หรือติดแทค #ก้อนเมฆสายไหมลฮ ด้วยนะ
ใกล้จบจริงๆแล้วแงงงง







Sunday, January 6, 2019

[CUT] Cotton Candy Clouds #24




รักดึงแขนของอีกฝ่ายออกเป็นอย่างแรกและเพียงเท่านั้นก็พอจะทำให้ตนไม่ยอมหยุดสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปแม้อีกคนจะเอ่ยขอก็ตาม เจ้าของร่างข้างใต้ไม่ได้เอ่ยอะไรต่อได้แต่เพียงซุกใบหน้าเขินอายลงกับเตียงปล่อยให้อีกคนได้มองดูอย่างพอใจ

"เราน่ารักไปทั้งตัว. . .ขอให้พี่ได้รักเรานะครับ"
"อืออ"

คำตอบสั้นๆที่เต็มไปด้วยหลากหลายความรู้สึกทำเอารักอดเอ็นดูอีกคนไม่ได้ ก่อนจะแหวกแยกเรียวขาอีกคนออกเนิบช้าแล้วสลับไปมองใบหน้าอีกคนเพราะเจ้าของกายใต้ร่างเขาดูจะเตรียมพร้อมสำหรับคืนนี้เสียเหลือเกินเมื่อท่อนล่างของคนรักนั้นดูเรียบเนียนแถมสียังหวานน่ารักราวกับของเด็ก ต่างก็เพียงดูจะตื่นตัวจนมีน้ำใสๆเคลือบตรงส่วนปลายจนรักเผลอจ้องไปเสียนานจนเก้าต้องเป็นฝ่ายทักขึ้นมา

"ชอบมั้ย . . . ยี่แนะนำมา"
"ชอบครับ...น่ารักไปทั้งตัวอย่างที่พี่บอกตอนแรกจริงๆ"

รักแทรกกายกับหว่างขาอีกคนจนส่วนแข็งขืนนั้นดุนดันกับสะโพกนิ่มผ่านกางเกงที่ยังสวมอยู่จนเก้าเองก็รู้สึกได้ว่าไม่ใช่แค่เขาเพียงฝ่ายเดียวที่ต้องการ ยิ่งสายตาที่ตอนนี้สบประสานกันก็ยิ่งสื่อถึงความรู้สึกต่างๆได้ดีโดยไม่ต้องเอ่ยอะไรออกมา

"จะเจ็บมั้ย. . ."
"เจ็บครับ. . .แล้วถ้าถึงตอนนั้นพี่คงหยุดตัวเองไม่ได้แล้ว เราไม่เปลี่ยนใจแน่ใช่ไหม"
 "เก้าไม่เปลี่ยนใจ...แต่อ่อนโยนกับเก้าทีนะครับ"

มือเล็กเอื้อมไปจับที่กระดุมชุดของอีกคนก่อนปลดออกทีละเม็ด มือสั่นๆทำให้รักอดเอ็นดูอีกคนไม่ได้ ถึงอยากจะดึงเสื้อที่เกะกะให้พ้นตัวซะในตอนนี้แต่ก็อยากดูท่าทีน่ารักของอีกคนมากกว่า กระดุมเม็ดสุดท้ายถูกปลดออกก่อนจะเผยให้เห็นกล้ามเนื้อแบบคนออกกำลังที่ทำเอาเก้าจ้องอีกฝ่ายไม่วางตา จนรักต้องจับมือของอีกฝ่ายที่ค้างอยู่กับชายเสื้อเขาที่ดูไม่รู้ว่าจะวางไว้ตรงไหนดีให้โอบรอบคอของตน

รักกดจูบริมฝีปากอีกคนแน่นต่างกับคราแรกที่ต้องห้ามตนเอง แต่เมื่ออีกคนอนุญาตแล้วเขาก็ไม่จำเป็นต้องรั้งความรู้สึกตัวเองอีกต่อไปจนเก้าหลุดครางในลำคอเมื่อไม่มีจังหวะให้หายใจ เรียวลิ้นร้อนค่อยๆแทรกเข้าไปเกี่ยวกระหวัดอวัยวะเดียวกันที่ดูจะไม่ประสีประสาเอาเสียเลยแต่กลับเป็นชนวนที่ทำให้คนอบอุ่นกลายเป็นคนที่ร้อนแรงในคืนนี้ เสียงจ๊วบจ๊าบเริ่มดังสลับกับเสียงครางของคนใต้ร่างเมื่อริมฝีปากนิ่มนั้นถูกดูดอย่างแรงจนกลายเป็นสีก่ำ น้ำสีใสที่ดูไม่รู้ว่าของใครเป็นของใครเคลือบไปทั่วริมฝีปากอิ่มที่ในตอนนี้แทบจะไม่สามารถเอ่ยห้ามอีกฝ่ายได้ มีเพียงลมหายใจที่รักยอมปล่อยให้ลอดออกมาจากกลีบปากสีสดอย่างจงใจเมื่อตนเลื่อนไปกดจูบตามลำคออีกคนแทน

สร้อยเส้นโปรดที่เก้าสวมใส่ติดตัวในตอนนี้ไม่ใช่เพียงสิ่งเดียวที่แทนตัวเขายามที่อีกคนคิดถึงอีกต่อไป ในเมื่อรอยรักสีกุหลาบถูกทิ้งไว้ทั่วลำคอและไหล่ลาดยามริมฝีปากลากผ่านซึ่งมีมากเสียจนพอจะทำให้อีกคนต้องหยุดรับงาน

"พี่สามแกล้งเก้าหรอครับ"
"เปล่าครับ...แต่ถ้าเราคิดแบบนั้นเดี๋ยวพี่ให้เราทำคืนก็ได้"
"ไม่เอาด้วยหรอก. . .อ๊ะ อื๊ออ"

เสียงเจื้อยแจ้วถูกเปลี่ยนเป็นเสียงครางหวานในทันทียามรักครอบริมฝีปากลงไปกับยอดอกสีสดที่ในตอนนี้ตั้งชันเพียงเพราะรสจูบโดยไม่ให้อีกฝ่ายได้ทันตั้งตัว เรียวลิ้นค่อยๆไล้วนรอบฐานจนทั่วก่อนจะขบเย้าส่วนทีดูจะแข็งเป็นไต จนคนที่ถูกปรนเปรอนั้นเสียวเสียจนแผ่นหลังแทบไม่ติดเตียง ยิ่งมือเอื้อมไปบดคลึงยอดอกอีกฝั่งข้างที่ว่างเสียงครางที่พยายามกลั้นไว้ก็ไม่สามารถกลั้นได้อีกต่อไปทำได้แต่เพียงนอนครางอย่างน่าอายใต้ร่างอีกคนแล้วขยุ้มเรือนผมสีเข้มเพื่อระบายอารมณ์เท่านั้น

"อื้ออพี่สาม เก้า อ๊ะ ไม่ไหว. . ."
"น่ารัก"

รักมองใบหน้าอีกฝ่ายที่ดูเจ้าตัวจะไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองนั้นดูเร้าอารมณ์แค่ไหน ก่อนศีรษะจะค่อยๆเลื่อนลงจูบตามหน้าท้องเนียนที่ขยับขึ้นลงตามลมหายใจเข้าออกแล้วไล้เลียวนตรงแอ่งสะดือจนมือเล็กขยุ้มผมตนแน่นขึ้นอีกครั้งถึงได้เหลือบมองใบหน้าหวานชื้นเหงื่อที่เริ่มส่ายห้ามไปมาเมื่อรู้ว่าสิ่งต่อไปที่ตนจะทำคืออะไร

"งื้ออ ไม่เอานะ"
"เราก็รู้ว่าตอนนี้ห้ามอะไรพี่ก็ไม่ฟังแล้ว"

 มือหนาค่อยๆกอบกุมส่วนน่ารักของอีกฝ่ายก่อนจะรูดขึ้นลงเนิบช้าซึ่งเพียงแค่นั้นมือก็เปรอะไปด้วยของเหลวสีน้ำนมที่ปริ่มออกมาไม่หยุดจากส่วนปลายของอีกฝ่าย ตนใช้ปลายนิ้วโป้งกดบี้ตรงส่วนปลายเมื่อเก้าดูจะเสร็จแทบในทันทีตั้งแต่ตอนเริ่ม  เจ้าของร่างยกมือขึ้นมาปิดหน้าแก้เขินแต่ดวงตาก็ยังเหลือบมองการกระทำของคนรักไม่วางตา ที่จริงตนนั้นรู้สึกเกร็งไปทั้งตัวเมื่อพี่รักเริ่มแตะส่วนที่แม้แต่ตนเองก็ไม่เคยจะสัมผัส สภาพในตอนนี้ถึงได้ดูน่าอายเกินกว่าจะให้ใครเห็นแม้แต่กับคนรักของตนก็ตามเพียงเพราะไม่ได้รับการปลดปล่อย

"อ๊ะ อื้ออ . . .เก้าอึดอัด"
"อย่าเพิ่งปล่อยนะครับ"
"อื้ออ แต่เก้าจะไม่ไหว"
"เชื่อพี่นะคนดี ทนหน่อยนะครับ"

รักจับเรียวขาอีกคนแยกออกจากกันก่อนพาดขาอีกคนไว้กับบ่าของตน ใบหน้าคมขยับซุกลงกับหว่างขาอีกฝ่ายใกล้เสียจนได้กลิ่นตัวหอมอ่อนๆของน้องก่อนจะจูบเม้มเนื้อต้นขาด้านในโดยไม่ลืมที่จะทิ้งรอยที่จะมีเพียงเขาที่ได้เห็นเพียงคนเดียว มือเล็กพยายามดึงชายเสื้อมาปิดแต่ก็ถูกรักปัดออกก่อนจะเอื้อมมือไปกุมประสานมือของอีกคน

"อ๊ะ อื้อ อ อ พี่สามไม่เอา อ่าาห์"
"ไม่ต้องเกร็งนะครับ"

มือเล็กออกแรงบีบมือคนแก่กว่าแน่นทันทีเมื่อสิ่งที่กอบกุมส่วนกลางตัวของตนนั้นไม่ใช่มืออีกต่อไปแต่กลับเป็นโพรงปากร้อนของอีกฝ่าย เสียงเอ่ยห้ามไม่ได้ช่วยให้อีกคนหยุดเมื่อรักไม่ได้คิดรังเกียจท่อนเนื้อนุ่มที่อยู่ในปากเลยแม้แต่น้อย กลับค่อยๆขยับริมฝีปากรูดรั้งเข้าออกปรนเปรอจนเรียกเสียงครางจากอีกคนได้ไม่ขาดปากยิ่งเก้าหลุดเสียงครางออกมาดังเท่าไหร่ก็อดไม่ได้เลยที่จะดูดแรงกว่าเดิม ปลายลิ้นละเลงทั่วส่วนหัวทั้งยังแหย่ตรงสวนปลายจนเก้าเสียววาบไปทั้งตัวกระทั่งสะโพกเริ่มขยับสานจังหวะเข้าออกหาอีกฝ่ายเองอย่างไม่รู้ตัว

"อ๊ะ อ๊ะ อื้ออ ไม่ไหวแล้ว อ่าห์"

เสียงครางครั้งสุดท้ายดังขึ้นก่อนจะเงียบลงเหลือเพียงเสียงหอบหายใจเมื่อเก้าเผลอปลดปล่อยในโพรงปากอีกคน รักคายน้ำรักบางส่วนออกมาให้อีกฝ่ายเห็นก่อนจะป้ายลงกับปากทางด้านหลังแทนสารหล่อลื่นแล้วไล้ปลายนิ้ววนอยู่กับจีบสีสวยที่เต้นตุบเป็นจังหวะราวกับเชิญชวนให้เข้าไปสัมผัส เก้าครางออกมาเบาๆอย่างช่วยไม่ได้เมื่อร่างกายถูกกระตุ้นโดยสัมผัสที่ไม่เคยได้รับมาก่อน ริมฝีปากที่เผยอหอบหายใจเม้มเข้าหากันเล็กน้อยเมื่อเริ่มถูกปลายนิ้วอีกคนกดเข้ามาเบาๆ

"งื้ออ ไม่เห็นต้องทำขนาดนี้เลย"

เก้าบ่นงุบงิบเมื่อรู้สึกอายจนไม่รู้จะทำยังไงถึงได้แต่บ่นออกมาเบาๆหวังว่าอีกฝ่ายจะออมมือให้เขาบ้าง

"ก็เราน่ารัก...แล้วก็ครั้งแรงทั้งทีพี่อยากให้เรารู้สึกดี"
"อ๊ะ อื้ออ เจ็บบบ"
"ชู่วว...ไม่ร้องนะคนดี"

ปลายนิ้วสองข้อแรกสอดใส่เข้าไปในช่องทางสีหวานในจังหวะที่เก้าไม่ทันได้ตั้งตัว สัมผัสที่เจ็บแปลบทำเอาอีกคนพยายามถอยหนีคนพี่อย่างช่วยไม่ได้ เจ็บเสียจนน้ำตาที่หยุดไหลไปในตอนแรกไหลออกมาจนคนพี่ต้องขยับเข้าไปจูบปลอบ มือเล็กที่จับข้อแขนอีกคนไว้เผื่อฝืนแรงดูจะโอนอ่อนลงเมื่อสัมผัสหวานๆตรงริมฝีปากดึงความสนใจไปได้มากอยู่แต่ก็ไม่มาพอที่จะยอมให้อีกฝ่ายแทรกเข้ามา

"อื้ออ ไม่ไหว อ่าห์"
"ไม่ต้องเกร็งครับ"

ยิ่งพยายามแทรกนิ้วเข้ามาเก้าก็ยิ่งเกร็ง ซึ่งรักเองก็รู้ดีว่าน้องน่าจะเจ็บมากเพราะช่องทางด้านหลังนั้นรัดแน่นจนเขาแทบขยับไม่ได้ ตนค่อยๆจัดท่าแยกเรียวขาคนที่อ่อนแรงออกแล้วพาดบ่าของตนไว้เหมือนกับตอนแรกจนเก้าต้องใช้แรงที่เหลือยันตัวขึ้นมามองดูอีกคน

"พี่สาม...ไม่ทำแล้วหรอ...เก้าไหวนะ"
"อย่าฝืนเลยครับ"
"เก้าขอโทษ . . . "
"ไม่เป็นไรครับ พี่ไม่อยากเห็นเราเจ็บ"
"แล้วพี่สามจะทำอะไร..."
"แค่คิดว่าแบบนี้น่าจะดีกว่า ถ้าเรารู้สึกไม่ดีบอกนะครับ เพราะพี่เองก็ยังไม่เคยทำแบบนี้ให้ใคร"

เรียวลิ้นแตะลงที่ปากทางที่ดูจะช้ำจากการที่ฝืนแทรกนิ้วเข้าไปในคราแรก สัมผัสอุ่นชื้นที่อยู่เบื้องหลังทำเอามือเล็กจิกลงกับผ้าปูจนยับยู่ยี่ ปลายลิ้นไล้วนอยู่กับปากทางสีหวานที่เจ้าของร่างกระตุกรับเบาๆคล้ายจะพึงใจอย่างไม่รู้ตัว เสียงดังเจ๊าะแจ๊ะน่าอายไม่ได้ทำให้เก้าเอ่ยห้ามอีกฝ่ายแต่อย่างใด กลับมีเพียงเสียงครางเบาๆตอบรับพอให้คนรักได้รู้ว่าตนพึงใจและยอมให้ปรนเปรอตนในขั้นต่อไป เรียวลิ้นค่อยๆแทรกเข้าไปในช่องทางที่ตอดรัดทีละน้อยอย่างใจเย็น แม้ตอนนี้รักอยากจะเปลี่ยนไปใช้ส่วนอื่นสอดใส่ในกายคนตรงหน้าแค่ไหนก็ตาม แต่ถ้าหากเพียงแค่ลิ้นยังแทรกได้ยากแล้วเก้ายังตอดรัดเขาอยู่แบบนี้คงยากที่จะรับอะไรที่มีขนาดใหญ่กว่าหลายเท่านัก

"อื้ออ อ่าาห์ พี่สามม งื้อ"
"แฮ่ก...เก้าเสียว"

คำพูดคำจาที่ดูจะห่ามกว่าปกติซึ่งรักเองก็ไม่รู้ว่าอีกคนไปรู้มาจากไหนกลับกระตุ้นเขาได้ดีในยามนี้ มือค่อยๆรั้งหน้าขาอีกคนก่อนจะจับยกสะโพกบางขึ้นจนลอยหวือจากเตียงเพื่อที่จะได้แทรกเข้าไปในช่องทางด้านหลังที่ตอดรัดเขาเสียแน่นได้ถนัดกว่าเดิม เรียวลิ้นกวาดไปตามผนังนุ่มช้าๆจนในที่สุดอีกคนดูจะปรับตัวได้ก่อนจะเปลี่ยนเป็นนิ้วอีกครั้งซึ่งในครั้งนี้ดูจะสามารถแทรกเข้าไปได้ง่ายกว่าตอนแรกจนค่อยๆเพิ่มจำนวนเป็นสองนิ้วและสามนิ้วจนเก้ารู้สึกจุกและเสียวไปในคราเดียวกันยามอีกฝ่ายกระแทกนิ้วชำแรกเข้ามาในกายย้ำๆจนคนตัวเล็กปลดปล่อยออกมาจนเปรอะไปถึงแผ่นอกตัวเองอีกครั้ง

"เก้าเหนื่อย...จะไม่ไหวแล้ว"
"ช่วยพี่ก่อนนะครับ...พี่ก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน"

รักจับมือเล็กให้สัมผัสกับส่วนแข็งขืนกลางตัวที่ยังไม่ได้รับการปลดปล่อย ใบหน้าหวานพยักลงตอบรับเชื่องช้าอย่างไม่มั่นใจนักว่าตัวเขาจะรับสิ่งที่อยู่ในมือเข้ามาในกายไหวไหมเพราะดูขนาดนั้นต่างกับนิ้วที่อีกฝ่ายใช้กระตุ้นเขาเมื่อกี้อยู่มาก กางเกงผ้าเนื้อดีถูกดึงลงพร้อมกับชั้นในก่อนจะถูกโยนไปยังมุมหนึ่งของเตียง

ถึงจะเป็นผู้ชายเหมือนกันแต่ส่วนกลางตัวอีกคนดูจะต่างกับของเขาอยู่มาก ทั้งขนาดแล้วก็หน้าตาที่ทำเอาเก้าหุบเรียวขาเข้าหากันอย่างน่าเอ็นดู รักยิ้มอ่อนโยนให้อีกฝ่ายก่อนแทรกตัวคั่นกลางจนส่วนร้อนสัมผัสกับผิวเนื้อนิ่มด้านหลังของคนน้องเสียดสีไปมาจนรู้สึกผิวกายนั้นค่อยๆร้อนขึ้นไปตามๆกัน

"พร้อมจะให้พี่รักเราหรือยัง?"
"อืออ รักเก้าให้มากๆนะ"

รักแยกเรียวขาอีกคนออกช้อนข้อพับขาอีกคนไว้กับแขนพลางจรดส่วนปลายถูวนกับปากทางจนเก้ารู้สึกตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง หัวป้านถูกดันเข้าไปในช่องทางช้าๆผลุบเข้าออกหยอกเย้าจนร่างข้างใต้ขมวดคิ้วมุ่นจนในที่สุดก็ค่อยๆดันเข้ามาจนเก้าหลุดครางออกมายาวโดยไม่รู้ว่าเจ็บหรือเพราะรู้สึกดีกันแน่

"อื้ออ...เข้ามาหมดแล้วหรอ"
"เพิ่งครึ่งเดียวครับ"

คิ้วเรียวขมวดมุ่นทันทีเมื่อได้ยินคำตอบจนรักขยับเข้าไปจูบปลอบตามวงหน้าหน้าน่ารักของอีกคนก่อนจะขยับเข้าออกเนิบช้าอย่างอดทนทั้งๆที่อีกฝ่ายตอดรัดเขาแน่นเสียเกือบแทบเสร็จทั้งๆที่ยังไปไม่ถึงไหน เสียงครางถูกปิดด้วยริมฝีปากที่ประกบทับจูบอ้อนย้ำไปย้ำมาให้คนตัวเล็กยอมทนกับความเจ็บที่ตนก็รู้ดีเมื่อเก้าจิกต้นแขนของตนแน่นจนเป็นรอยไปหลายจุดก่อนจะดันส่วนที่เหลือเข้าไปในคราเดียวจนคนใต้ร่างกระตุกเกร็งเสียแน่นจนไม่สามารถขยับกายได้ดั่งใจ รักแช่กายไว้แบบนั้นให้อีกคนได้คุ้นชินก่อนจะเกลี่ยเส้นผมที่ปรกหน้าอีกฝ่ายออก

"ลึกจัง..."
"ครับ ลึกขนาดนี้เลย"

มือเล็กถูกจับวางตรงหน้าท้องก่อนกดเบาๆให้พอรู้สึกถึงตัวตนที่แทรกอยู่ในกาย แก้มกลมขึ้นสีจัดเพราะการกระทำของอีกคน

"ลามก..."
"ก็ลามกกับเราคนเดียว"
"พี่..อ๊ะ อื้อออ"

เก้ามองค้อนเล็กน้อยเพราะไม่ทันได้เอ่ยเถียงอีกฝ่ายก็เริ่มขยับกายเข้าหาเนิบช้าให้คนน่ารักได้ปรับตัว ริมฝีปากอิ่มที่เผยอหอบหายใจเป็นจังหวะนั้นดูเซ็กซี่จนเขาอดไม่ได้ที่จะจูบย้ำเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ เรียวลิ้นเกี่ยวกระหวัดกันอ้อยอิ่งรับกับจังหวะเบื้องล่าง คนตัวเล็กไม่ได้รู้เลยว่าทำให้อีกฝ่ายนั้นคลั่งทั้งๆที่ต้องอดทนมากแค่ไหน ยามสะโพกขยับเข้าออกแล้วครูดแก่นกายไปกับผนังนุ่มที่ทั้งตอดรัดแน่นเป็นจังหวะถี่ๆ ยิ่งเหลือบมองดูปากทางนั้นแทบจะดูดติดแก่นกายของเขายามถอนตัวออกมาจนต้องเปลี่ยนท่าให้อีกคนเกี่ยวรอบเอวตนแล้วรั้งสะโพกไว้แน่นก่อนจะเร่งจังหวะจนความรู้สึกที่เก้าคิดว่าเสียวก่อนหน้านี้ เทียบกับตอนนี้ไม่ได้เลย

"อ๊ะ อ๊ะะ อื้อออ พี่สาม ..เก้าอื้ออ ตรงนั้น"

รักกระทั้นตัวย้ำๆจนเก้าขยับไปตามแรง ส่วนปลายกระแทกย้ำถี่ๆทำเอาคนตัวเล็กครางจนหายใจแทบไม่ทัน เก้าตอดรัดตัวตนของเขาถี่ยิบเสียจนต้องยอมปลดปล่อยออกมาอย่างเสียดายก่อนจะจับคนตัวเล็กพลิกคว่ำแล้วดึงสะโพกให้แอ่นรับกายเขาได้ถนัดขึ้น มือเล็กเกาะกับหัวเตียงแน่นบีบระบายอารมณ์ที่ใกล้จะปะทุออกมาจนเตียงนั้นลั่นเอี๊ยดอ๊าดสั่นไหวไปตามแรง แก้มใสถูไปมากับผ้าปูจนแดงก่อนจะซุกหน้าลงกับหมอนเพื่อกั้นเสียงคราง น้ำรักจากที่ปลดปล่อยเมื่อครู่ไหล่ล้นช่องทางข้างหลังยามกระทั้นกายเข้าออกจนต้นขาขาวที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงเพราะเนื้อกระทบกันนั้นเปรอะไปหมด

"แรงไป อ๊ะ อ๊ะ เก้า อื้อออ"
"อืมม เราดีมากเลยครับ"

รักค้อมตัวลงไปกอดคนข้างหน้าเอื้อมมือไปขยับรูดรั้งส่วนน่ารักของอีกคนจนช่องทางข้างหลังรัดแน่นกว่าเดิม ริมฝีปากค่อยๆกดจูบตรงขมับไล้มายังแก้มก่อนเก้าจะยอมหันมาแล้วขยับเข้ามาจูบเขาเสียเอง ไม่ต้องเอ่ยบอกอะไรรักก็เร่งจังหวะถอนกายเข้าออก จนในที่สุดเก้าก็เป็นฝ่ายปลดปล่อยออกมาเต็มฝ่ามือของตน ก่อนจะกระทั้นกายเข้าหาร่างอีกคนหนักๆจนตัวน้องโยกไปตามแรงแล้วตนค่อยปลดปล่อยตามมา

รักขยับนอนทาบคนตัวเล็กที่นอนหอบหายใจด้วยความเหนื่อยก่อนจะหอมย้ำๆแล้วจูบไล่ไปตามหลังคอและไหล่เนียนพลางรั้งเอวเล็กเข้าแนบกายทั้งๆที่กายยังเชื่อมกันอยู่

"หนัก...อึดอัดด้วย"
"มาบ่นตอนนี้ก็สายไปแล้วครับ"

รักค่อยๆดึงผ้าห่มขึ้นมาบังกายทั้งของตนและน้อง มือขยับลูบไปตามแขนเนียนแล้วไล่จูบเนื้อนิ่มอย่างถนุถนอม

"เก้าครับ..."
"หืมม?"
"อีกรอบได้ไหม?"
"พี่สามอะ...เก้าเหนื่อยจะแย่แล้ว"
"โอเคครับ"

รักค่อยๆถอนกายออกจากตัวอีกคนอย่างเสียดายก่อนจะกอดไว้แบบเดิม แต่ส่วนแข็งขืนก็ยังคงดุนดันด้านหลังคนเด็กกว่าอย่างช่วยไม่ได้ เก้านอนขดตัวเงียบๆพลางคิดว่าอีกฝ่ายเพิ่งเสร็จไปสองรอบซึ่งต่างกับเขาที่เสร็จไปแล้วสามรอบจนรู้สึกผิดขึ้นมา คนเด็กกว่าค่อยๆพลิกตัวก่อนจะมองอีกคนอ้อนๆ แล้วจูบลงที่ปลายคางอีกคนและลำคอ

" เราจะทำอะไร?"

รักเอ่ยถามเมื่ออีกฝ่ายค่อยๆเลื่อนต่ำลงไปเรื่อยๆ จากตอนแรกที่คิดว่าจะจูบเฉยๆแต่เห็นทีจะไม่ใช่ มือหนาลูบเรือนผมอีกฝ่ายอย่างเอ็นดูเมื่อเก้าพยายามจะทิ้งรอยลงบนแผ่นอกของเขาอย่างเช่นที่เขาทำบ้างไล่ยาวไปจนถึงหน้าท้องที่คนเด็กกว่ามองไม่วางตาในตอนแรก มือเล็กค่อยๆเลื่อนลงไปกอบกุมส่วนที่ยังแข็งขืนก่อนจะออกแรงรูดรั้งช้าๆทำเอารักอดครางในลำคอไม่ได้

"ให้เก้าลองทำให้นะ..."
"อืมม ไม่ต้องก็ได้ครับ"
"เก้าอยากทำให้..สอนเก้าหน่อยนะครับ"
"อืมม"

รักวางมือทับมือเล็กของน้องก่อนจะคุมจังหวะเสียเองพลางดึงรั้งคนน่ารักเข้ามารับจูบแผ่วเบาทั้งๆที่มือยังคงขยับอยู่ เก้าค่อยๆละจูบหวานออกมาแล้วขยับไปนั่งตรงหว่างขาอีกคนพลางมองจ้องส่วนแข็งขืนของอีกฝ่ายแล้วเม้มปากแน่นก่อนจะลองอมตรงส่วนปลาย คิ้วเรียวขมวดมุ่นเมื่อรสของอีกคนคละคลุ้งอยู่ในปากเพราะมันไม่ได้หวานอย่างที่คิดแต่กลับชวนให้คนอยากรู้อยากเห็นก่อนจะค่อยๆไล้เลียไปตามความยาวของอีกคน

รักครางออกมาเบาๆเมื่อมือในตอนแรกที่คิดว่านุ่มแล้ว ในโพรงปากของน้องกลับนุ่มกว่า ทั้งลิ้นเล็กๆที่ค่อยๆไล้เลียแถมดวงตากลมโตที่มองช้อนขึ้นมาทำเอาเขาแทบคลั่ง มือหนาค่อยๆกดหัวอีกฝ่ายเข้าออกเป็นจังหวะยามที่เก้าเริ่มอมที่ส่วนปลายของเขาอีกครั้ง ริมฝีปากบางที่รูดรั้งความแข็งขืนของเขาอยู่ในตอนนี้มีคราบคาวเปรอะอยู่ตามมุมปากโดยที่อีกคนดูจะไม่รู้ตัว เก้าหลับตาปี๋เมื่อพยายามกลืนลึกเข้าไปถึงลำคอก่อนจะถอนริมฝีปากออกมาหอบหายใจ

"อืมม แบบนั้นหล่ะครับคนดี ค่อยๆทาน..."
"พี่สามรู้สึกดีมั้ย?"
"ดีที่สุด"

รักค่อยๆยกมือเช็ดมุมปากคนรักที่กำลังยิ้มเพราะถูกชม ก่อนเก้าจะก้มลงไปค่อยๆทานส่วนนั้นอย่างที่ตนบอก เสียงครางเบาๆของคนแก่กว่าทำเอาเก้ารู้สึกชื้นใจพลางค่อยๆเร่งจังหวะขึ้นอย่างที่อีกคนทำให้ตนก่อนหน้า ฟันเล็กครูดไปกับท่อนเนื้ออย่างไม่ตั้งใจทำเอารักเผลอสบถออกมาอย่างช่วยไม่ได้ จังหวะที่เก้าช้อนตาขึ้นมองตนค่อยๆกดหัวเล็กที่ขยับเข้าออกให้ทำต่อไปเป็นจังหวะเพื่อบอกกลายๆว่าตนไม่เป็นไร ก่อนจะเผลอกระทุ้งกายแรงๆใส่โพรงปากนุ่มแล้วปลดปล่อยออกมาลึกในลำคอจนเก้าสำลักกลายเป็นเปรอะไปทั่วริมฝีปากและลำคอ

"พี่ขอโทษครับ"
"อื้ออ เก้าไม่เป็นไร"

รักอุ้มคนเด็กกว่ามานั่งคร่อมบนตักก่อนจะจูบซับส่วนที่เลอะเปรอะตัวอีกคนจากลำคอขึ้นไปริมฝีปาก เรียวลิ้นค่อยๆเกียวกระหวัดแลกเปลี่ยนรสเฝื่อนคออย่างเต็มใจ ริมฝีปากนิ่มของคนเด็กกว่าถูกดูดดึงซ้ำแล้วซ้ำเล่าแทนรางวัลของความน่ารักเมื่อครู่ ก่อนเก้าจะละออกมาแล้วซบลงกับไหล่หนาและโอบเรียวแขนรอบคออีกคนอย่างอ่อนแรง

"ขอบคุณนะครับ"
"อื้ออ ก็อยากทำให้บ้าง"
"เราอยากอาบน้ำหรือเปล่า หรืออยากให้พี่เช็ดตัวให้?"
"เช็ดตัว...รอบนี้หมดแรงแล้วจริงๆ"

รักอมยิ้มกับคำตอบอีกคนมือค่อยๆลูบไปตามเรือนผมแล้วจูบข้างขมับอย่างอ่อนโยน

"พี่รักเรามากนะครับ...อย่าแอบไปน้อยใจคิดว่าพี่ไม่รักอีกล่ะ"
"อื้ออ ก็ใครจะรู้ล่ะว่าอดทนอยู่. . .จูบทีก็หนีออกจากห้องเลยเก้าก็ต้องคิดแบบนั้นสิ"
"มีอะไรเราก็พูดกับพี่ได้ตรงๆ...ในใจพี่เราเป็นเด็กเรียบร้อยมากเลยนะไม่คิดว่าจะ...โอ๊ย ตีพี่ทำไมครับ"
"ห้ามพูดเลยนะ เก้าโกรธจริงๆด้วย"

เก้ามองค้อนก่อนจะเบะปากจนรักต้องจูบง้ออีกครั้ง มือค่อยๆลูบไปตามแผ่นหลังเนียนก่อนเก้าจะรู้สึกถึงเบื้องล่างอีกคนที่จู่ๆแข็งขืนขึ้นมาอีกครั้งจนต้องมองอีกฝ่ายตาโต

"..."
"ที่บอกว่าพี่จะง้อเราถึงเช้า พี่พูดจริงนะครับ"
.
.
.
.
.
จบแน้ว เขาง้อกันถึงเช้าเลยจริงๆ ถ้ามีแรงจะมาเขียนช่วงเช้าให้ต่อนะคะ  XD
ฝากไปเม้นในจอยด้วยนะคะ รักทุกคน